Danıştay 7. Daire 2019/1946 Esas 2020/4299 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2019/1946
Karar No : 2020/4299

TEMYİZ EDEN (DAVALI): ... Vergi Dairesi Başkanlığı (... Vergi Dairesi Müdürlüğü)
KARŞI TARAF (DAVACI): ... Limited Şirketi

İSTEMİN KONUSU: ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E: ..., K: ... sayılı kararının aleyhlerine olan hüküm fıkrasının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporuyla, Türkiye'de ikamet etmeyen yolculara özel fatura düzenlenmesi suretiyle yapılan teslimlerin ihracat istisnası kapsamında olmamasına karşın yurt içinde yapılan söz konusu teslimler nedeniyle özel tüketim vergisi beyan edilmediğinden bahisle, 2005 yılının Aralık dönemi için re'sen salınan özel tüketim vergisine ve tekerrür hükümlerinin uygulanması suretiyle kesilen vergi zıyaı cezasına dair işlemin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Bozma kararı üzerine, olayda, Türkiye'de ikamet etmeyen yabancı uyruklu kişilere özel fatura düzenlenmesi suretiyle yurt içinde yapılan eşya teslimi, ihraç kaydıyla yapılan teslim olmadığı gibi, bu eşyanın yurt dışındaki bir müşteriye teslim edilmediğinin de sabit olduğu, dolayısıyla söz konusu eşyanın yolcu beraberinde yurt dışına çıkarılmış olması 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu kapsamında ihracat sayılamayacağından, tesis edilen işlemde isabetsizlik görülmediği, davaya konu vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle arttırılan kısmı yönünden ise; dosyaya sunulan ve tekerrür hükümlerinin uygulanmasına dayanak olarak gösterilen bilgi ve belgelerden, davaya konu vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle artırılmasının dayanağı olarak gösterilen vergi ziyaı cezasının 2009 yılının Aralık dönemi için elektronik ortamda kanuni süresinden sonra verilen beyannameye istinaden kesildiği ve 18/11/2009 tarihinde elektronik ortamda tebliğ edilen cezanın yargı yoluna başvurulmaksızın 18/12/2009 tarihinde kesinleştiğinin görüldüğü, bu durumda 2009 yılında kesinleşen vergi ziyaı cezasının kesinleştiği tarihten önce kesilen davaya konu vergi ziyaı cezasına tekerrür hükümlerinin uygulanmasında yasal isabet görülmediği gerekçesiyle işlemin kısmen iptaline, kısmen de davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 339. maddesi uyarınca vergi ziyaı cezasının artırılarak kesilmesinde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın temyize konu hüküm fıkrasının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen hüküm fıkrası usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın temyize konu hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E: ..., K: ... sayılı kararının iptale ilişkin hüküm fıkrasının ONANMASINA,
3. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
4. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 02/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.