Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/3161 Esas 2015/16363 Karar Sayılı İlamı

İŞ MAHKEMESİ

1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, kıdem tazminatına uygulanacak faizin başlangıç tarihi noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 120 nci maddesi yollamasıyla, halen yürürlükte bulunan 1475 sayılı Yasanın 14 üncü maddesinin onbirinci fıkrası hükmüne göre, kıdem tazminatının gününde ödenmemesi durumunda mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilmelidir. Faiz başlangıcı fesih tarihi olmalıdır.
İşe iade davası sonrasında işçinin süresi içinde başvurusuna rağmen işverence işe başlatılmadığı tarih fesih tarihi olmakla, kıdem tazminatı bakımından faiz başlangıcı da, işçinin işe alınmayacağının açıklandığı tarih ya da bir aylık işe başlatma süresinin sonudur.
Somut olayda, davacının işe iadesine dair mahkeme kararının onanarak kesinleşmesine rağmen, işe başlatılmadığı anlaşılmaktadır. Bu durum karşısında kıdem tazminatı bakımından faiz başlangıcı 01.04.2005 günü olması gerekirken, faize ilk fesih tarihinden hükmedilmesi hatalı olup, bozma sebebi ise de bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı HMK’nun geçici 3. maddesi yollaması ile HUMK. nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının 1 numaralı bendinin tamamen silinerek yerine;
“ 1- 3.533,70 TL Kıdem tazminatının 01.04.2005 tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,”
Sözlerinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, davalı yararına takdir edilen 1.100.00 TL. duruşma avukatlık parasının davacıya ve aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 05.05.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.