Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/12828 Esas 2020/245 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12828
Karar No: 2020/245
Karar Tarihi: 08.01.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/12828 Esas 2020/245 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum edildiği ve bu kararın temyiz edildiği belirtilen kararda, suçların sanık tarafından işlendiği kabul edildiği ve temyiz nedenlerinin yerinde görülmediği ifade edilmiştir. Ancak, suça konu iş yeriyle ilgili olarak daha önce sanığın hırsızlık, mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum edildiği ve bu mahkumiyet kararının Yargıtay tarafından onaylandığı belirtilmiş, bu nedenle sanığın hukuki durumu takdir edilerek hüküm kurulmasının hatalı olduğu vurgulanmıştır. Ayrıca, suç tarihi itibariyle yürürlükte olan kanun maddelerinin dikkate alınmaması nedeniyle eksik ceza tayini yapıldığı belirtilerek, hükümlerin kısmen aykırılığı gerekçesiyle bozulması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 43. maddesi (suçlar arasında irtibat)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b maddesi (hırsızlık suçu)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h maddesi (iş yeri dokunulmazlığının ihlali)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 143. maddesi (mala zarar verme suçu)
- 29044 sayılı Resmi Gazete (5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun yürürlüğe girdiği tarih)
- 6545 sayılı kanunun 63. maddesi (ceza arttırım oranlarında yapılan değişiklik)

17. Ceza Dairesi 2019/12828 E. , 2020/245 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süreleri ve kararların nitelikleri ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık hakkında suça konu iş yerine ilişkin olarak, dosya içerisindeki bilgilere ve UYAP kayıtlarında yapılan araştırmaya göre, sanığın, Adana 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/56 Esas ve 2015/141 Karar sayılı ilamıyla, 01.12.2014 tarihinde de aynı iş yerinde hırsızlık suçunu işlemeye teşebbüs ettiğinden bahisle, hırsızlık, mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyet hükümleri kurulduğu ve bu ilamın Yargıtay 22. Ceza Dairesinin 08.10.2015 tarih, 2015/18597 Esas ve 2015/5069 Karar sayılı ilamıyla onanmasına karar verildiği anlaşılmakla, suça konu iş yerinin adres bilgilerindeki numara farklılığı da netleştirilerek, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15/03/2016 tarih, 2014/847 Esas ve 2016/128 Karar sayılı kararında kabul edilen ilkeler de dikkate alınarak, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 43. maddesinin uygulama imkanı olup olmadığı hususunun araştırılması gerektiği gözetilmeden, sanığın hukuki durumu takdir edilmek suretiyle yazılı şekilde hükümler kurulması,
2-Sanık hakkında, suç tarihi itibarıyla 28/06/2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan ve yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h maddesi gereğince uygulama yapılması yerine, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b maddesi ile uygulama yapılarak eksik ceza tayini,
3-Suç tarihi itibarıyla 28/06/2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 18/06/2014 tarih ve 6545 sayılı kanunun 63. maddesi ile “Üçte birine kadar” ibaresi “Yarı oranında” şeklinde değiştirildiğinden, sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nun 143. maddesi ile uygulama yapılırken ½ arttırım oranı yerine 1/3 arttırım oranı uygulanmak suretiyle eksik ceza tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye kısmen aykırı olarak BOZULMASINA, 08.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.