Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/4702 Esas 2020/4922 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4702
Karar No: 2020/4922
Karar Tarihi: 02.06.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/4702 Esas 2020/4922 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum olduğuna karar verdi. Ancak, tebligat işlemleri sırasında hatalar yapılmış ve karar sanığın adresine doğru şekilde iletilmemişti. Bu nedenle, sanık hakkında verilen ceza kararı incelenirken, daha önceki mahkeme kararıyla uyumlu olması gerekiyordu. Bu çerçevede, mala zarar verme suçundan verilen hüküm nedeniyle yapılan temyiz itirazları reddedildi. Hırsızlık suçundan verilen ceza hakkındaki temyiz itirazları da incelenerek, hükümde bir hukuki yanlışlık bulunmadığı sonucuna varılıp temyiz istemi reddedildi. Kanunlar açısından, Tebligat Kanunu'nun 10/2, 21/1 ve 21/2 maddeleri ve Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 286/2-b, 298, 288 ve 294 maddeleri uyarınca karar verilmiştir.

2. Ceza Dairesi 2020/4702 E. , 2020/4922 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması gerekirken, sanığın yokluğunda verilen 06/04/2018 tarihli kararın doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanun"un 21/2. maddesine göre yapılan tebliğ işleminin geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında, öğrenme üzerine sunulan sanığın 10/10/2019 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek, temyiz isteminin süreden reddine ilişkin 11/10/2019 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilerek 06/04/2018 tarihli hükmün yapılan incelemesinde;
1. Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelemesinde;
Sanık hakkında hükmolunan cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK"nın 286/2-b maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezalarını artırmayan bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin 5271 sayılı CMK"nın 298. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2. Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelemesinde;
5271 sayılı CMK"nın 288. maddesinin ""Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır."" ve aynı Kanun"un 294. maddesinin ise; ""Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir."" şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanığın temyiz isteminin; hakkında verilen hapis cezasının haksız ve yersiz olduğuna yönelik olduğu belirlenerek anılan sebeplere yönelik yapılan incelemede;
Sanık hakkında katılanlara yönelik eylemi sebebiyle hırsızlık suçundan kurulan hükümde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, istinaf isteminin esastan reddine dair karar hukuka uygun bulunduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, 5271 sayılı CMK"nın 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesi"nin kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile HÜKMÜN ONANMASINA, 02.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.