Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/5810 Esas 2020/5954 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/5810
Karar No: 2020/5954
Karar Tarihi: 08.06.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/5810 Esas 2020/5954 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kasten yaralama suçuyla ilgili yerel mahkeme kararını değerlendirdi. Sanık, başka bir suçtan cezaevindeydi ve suçlamaları kendisi hakkında yargılanamadan mahkum edildi. Bu nedenle savunma hakkının ihlal edildiği sonucuna varıldı. Ayrıca, olaydaki ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı açık değildi ve sanıklara haksız tahrik hükümleri uygulanmadığı tespit edildi. Bu nedenlerle, yerel mahkeme kararı bozuldu. Kanun maddeleri: Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin \"Adil yargılanma hakkı\" başlıklı 6. maddesi, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın \"Hak arama hürriyeti\" başlıklı 36. maddesi, 5271 sayılı CMK'nin 193. ve 196. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2020/5810 E. , 2020/5954 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Hüküm tarihinde Midyat Açık Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olarak bulunan sanık ... "ın duruşmaya getirilmeden yada SEGBİS sistemi aracılığıyla duruşmada hazır edilmeksizin hakkında mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Ludi/İsviçre, B. No:12433/86, 15/06/1992 P. 49/50; Artico/İtalya, B. No:6694/74,13/05/1980 P. 33; Sejdovic/İtalya, B. No:56581/00, 01/03/2006 P. 81) kararlarında belirtildiği üzere savunma hakkı kısıtlanarak Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nin 193. ve 196. maddesine muhalefet edilmesi,
2) Oluşa ilişkin taraf anlatımlarının farklı olduğu, tarafların birbirlerini karşılıklı yaraladıkları ve tanık beyanlarının ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı hususunu aydınlatmadığı olayda; sanıkların aksi kanıtlanamayan savunmaları karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4 - 238 Esas - 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında da kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilmesi gerektiğinin belirtilmesi karşısında, somut olayda sanıkların lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerektiği gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenlerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme kısmen uygun BOZULMASINA, 08.06.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.