Tebliğname No : 8 - 2014/38113
MAHKEMESİ : İstanbul 34. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 01/07/2010
EK KARAR TARİHİ : 03/01/2014
NUMARASI : 2007/709 Esas, 2010/640 Karar
SUÇ : 6136 sayılı Kanuna aykırılık, görevi yaptırmamak

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Yokluğunda verilen hükmün o sırada başka bir suçtan dolayı cezaevinde tutuklu bulunan sanığa usulüne uygun biçimde tebliğ edilmediği gözetilerek öğrenme üzerine yapılan eski hale getirme isteminin haklı ve temyizin süresinde olduğunun kabulüyle, Mahkemenin temyiz isteminin reddine ilişkin 03/01/2014 tarihli Ek Kararının kaldırılmasına, 01/07/2010 günlü asıl hükme yönelik esastan inceleme yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
6136 sayılı Kanuna aykırılık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine;
Ancak;
Hükümden önce 08/02/2008 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca sanık yararına olan 5728 sayılı Kanunun 562. maddesinin 1. fıkrası ile değişik CMK"nın 231/5. maddesinde hapis cezası için öngörülen sınırın 2 yıla çıkarılması ve anılan maddenin 2. fıkrası ile de 231/14. maddesindeki soruşturulması ve kovuşturulması şikayete bağlı suç olma koşulunun kaldırılması ve sanığın suç tarihi itibariyle sabıkasının bulunmaması karşısında, bu maddenin 6. fıkrasına 25/07/2010 tarihinde yürürlüğe giren 6008 sayılı Yasanın 7. maddesi ile eklenen cümle de nazara alınarak mahkemece hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağının karar yerinde tartışılmaması,
Görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Dairemizin, aynı olayın diğer sanığı olan Turgay Gülmez hakkındaki 25/09/2013 tarih ve 2012/9003 Esas, 2013/9312 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere 29/11/2005
günlü tutanak ve suç duyurusu yazısının içeriği ile beyanlarda kamu görevlilerine görevlerini yaptırmamak için sanık tarafından gerçekleştirilen cebir veya tehdit eyleminden açıkça bahsedilmemesi, ayrıca sanığın duvarlara tekme, yumruk, kafa atarak vurmasının direnme suçunun unsuru olmadığı da gözetilerek olay tutanağı ile tutanak mümzii polis memurlarının beyanları arasındaki çelişki giderilip, direnme suçunda aranan cebir ve/veya tehdit unsurlarının ne şekilde gerçekleştiği kanıtlara dayalı olarak tartışılıp gösterilmeden, yetersiz gerekçe ile mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabule göre de;
Sanık hakkında CMK"nın 226/1. maddesine aykırı biçimde iddianamede yer almadığı ve ek savunma hakkı tanınmadığı halde TCK"nın 265. maddesinin 1. fıkrasının uygulanması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Sanığın direnme fiilini birden fazla kamu görevlisine karşı işlediği kabul edilmesine rağmen, hakkında TCK"nın 43/2. maddesinin uygulanmaması,
Sanık savunmaları ve haklarında aldırılan doktor raporları da gözetilerek; Şişli C.Başsavcılığının 16/07/2007 tarih ve 2007/81 sayılı Ayırma Kararının akıbeti araştırılıp, olayın çıkış sebebi üzerinde de durularak, sanık hakkında TCK"nın 29. maddesi kapsamında haksız tahrik hükmünün uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılmaması,
Hükümden önce 08/02/2008 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca sanık yararına olan 5728 sayılı Kanunun 562. maddesinin 1. fıkrası ile değişik CMK"nın 231/5. maddesinde hapis cezası için öngörülen sınırın 2 yıla çıkarılması ve anılan maddenin 2. fıkrası ile de 231/14. maddesindeki soruşturulması ve kovuşturulması şikayete bağlı suç olma koşulunun kaldırılması ve sanığın suç tarihi itibariyle sabıkasının bulunmaması karşısında, bu maddenin 6. fıkrasına 25/07/2010 tarihinde yürürlüğe giren 6008 sayılı Yasanın 7. maddesi ile eklenen cümle de nazara alınarak mahkemece hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağı yönünde bir karar verilmesi zorunluluğu,
Gözaltı süresinin TCK"nın 63. maddesi uyarınca sanığın cezasından mahsubuna karar verilmemesi,
Kanuna aykırı ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 26/06/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.