Tebliğname No : 4 - 2011/64742
MAHKEMESİ : Tekirdağ 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 06/10/2010
NUMARASI : 2010/63 Esas, 2010/503 Karar
SUÇ : Görevi kötüye kullanmak

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
İddianame içeriği, katılanın anlatımları, 23/01/2008 tarihli görevlendirme yazısı ve tüm dosya kapsamına göre suç tarihinde Süleymanpaşa Vergi Dairesi Müdürlüğü süreksiz yükümlülükler vergilendirme servisinde 5326 sayılı Kabahatler Kanunu gereğince ilgili makamlarca düzenlenip tahsil için gönderilen idari para cezalarına ait iş ve işlemlerin yürütülmesinde görevli bulunan sanığın, Tekirdağ Cumhuriyet Başsavcılığı Kabahatler Bürosu tarafından 2918 sayılı Kanunun 48/5. maddesi uyarınca verilen 29/12/2008 tarihli 4.566 TL. tutarındaki idari para cezasını taksitlendirerek ödemek amacıyla daireye gelen katılana, ilk taksit tutarı olan 760 TL"nin 560 TL"lik kısmını vezneye yatırmasını, kalan 200 TL"yi ise kendisine vermesini, bu parayı kendisinin elden yatıracağını söyleyerek istediği, tutarı ondan aldığı, kalan kısmın ise katılan tarafından vezneye yatırıldığı, sanığın bundan sonra da katılanı farklı tarihlerde telefonla arayarak vereceği parayı vezneye elden yatıracağını, aksi takdirde evine haciz geleceğini ve hapse gireceğini söylemek suretiyle ondan toplam 442 TL. daha para aldığı, ödeme kayıtlarında sadece katılan tarafından ilk yatırılan 560 TL"nin bulunduğu, yapılmış başkaca ödeme bulunmadığı iddia olunan olayda; sanığın fiilinin Kabahatler Kanunu uyarınca düzenlenen idari para cezalarının tahsili hususunda görevinin bulunması halinde TCK"nın 247. maddesindeki zimmet suçunu oluşturabileceği, sözkonusu eylemi nitelendirme ve kanıtları değerlendirme görevinin ise 5235 sayılı Kanunun 12. maddesi uyarınca üst görevli Ağır Ceza Mahkemesine ait bulunması nedeniyle görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yargılamaya devamla yazılı biçimde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Hükümden sonra 19/12/2010 tarihinde yürürlüğe giren 6086 sayılı Kanunun 1. maddesi ile TCK"nın 257/1-2. madde-fıkralarında yer alan "kazanç" sözcüğünün "menfaat" olarak değiştirilmesi, bu fıkralarda öngörülen cezaların alt ve üst sınırlarının indirilmesi ve 3. fıkradaki suç için ayrı bir ceza ihdas edilmesi karşısında TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Sanık hakkında TCK"nın 257/1 ve 43. maddeleri uyarınca yapılan uygulamada, aynı Kanunun 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken hapis cezasının hesap hatası sonucu 1 yıl 15 gün yerine 1 yıl 14 gün şeklinde eksik tayini,
Suçun 5237 sayılı Yasanın 53/1-a maddesindeki yetkinin kötüye kullanılması suretiyle işlenmesi nedeniyle sanık hakkında 53/5. madde gereğince cezasının infazından sonra işlemek üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin nazara alınmaması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin ve katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26/06/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.