Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2017/2197 Esas 2020/499 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2197
Karar No: 2020/499
Karar Tarihi: 12.02.2020

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2017/2197 Esas 2020/499 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, bir yakınını yağma suçundan dolayı mahkum olan davacıya yönelik bir suç işlemekle suçlanmaktadır. Mahkeme, sanığın gözaltında geçirdiği sürenin mahsubuna karar verilmesi gerektiği konusunda bir hata yapıldığını tespit etmiştir. Diğer temyiz itirazları ise yerinde görülmemiştir. Ancak, mahkeme sanığın suçunu kanıtlamak için yeterli, hukuken geçerli, kuşku uyandırmayan kanıtlar sunmadığını belirtmiştir. Mahkeme, bunu kanıtlamak için eksik bir inceleme yaptığı sonucuna varmıştır. Ayrıca, mahkeme sanığın ceza sicili kaydındaki tekerrür durumunu dikkate almadığı için hükmün bozulması gerektiğine karar vermiştir. Kanun maddeleri ise TCK'nın 63. maddesidir ve Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Yasa'nın 108/2. maddesidir.

6. Ceza Dairesi 2017/2197 E. , 2020/499 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I- Sanık ... hakkında, yakınan ...’a yönelik yağma suçundan kurulan mahkûmiyet hükmünün temyiz incelemesinde;
5237 sayılı TCK’nin 63. maddesi uyarınca, sanığın gözaltında geçirdiği sürenin mahsubuna karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi, infazda gözetilmesi olanaklı kabul edildiğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimler Kurulunun takdirine göre, sanık ... savunmanının temyiz itirazı yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usûl ve yasaya uygun bulunan hükmün istem gibi ONANMASINA,
II- Sanık ... hakkında, yakınan ...’a yönelik yağma suçundan kurulan mahkûmiyet hükmünün temyiz incelemesine gelince;
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanığın yüklenen suçu işlediğine ilişkin, diğer sanık ...’ün soyut suç atması dışında, mahkûmiyetine yeterli, hukuken geçerli, her türlü kuşkudan uzak, kesin ve inandırıcı kanıtların neler olduğunun kararda açıklanıp gösterilmemesi karşısında; öncelikle yakınanla sanığın olanaklı ise yüz yüze, değilse sanığın teşhise olanak sağlayacak şekilde fotoğrafları temin edilip teşhis yaptırılması ve sanığın suç tarihinde kullandığını beyan ettiği telefon hattı ile adına kayıtlı olduğu tespit edilecek başkaca telefon hatlarının olay tarihi, öncesi ve sonrasını kapsayacak şekilde, bu hatların sinyal verdikleri baz istasyonlarını gösterir şekilde HTS raporları getirtilerek sanığın cep telefonunun nerelerden sinyal verdiğinin araştırılması ile sonucuna göre hukukî durumun belirlenmesi gerektiği düşünülmeden, eksik inceleme ile yetinilerek yazılı biçimde karar verilmesi,
2- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Yasanın 108/2. maddesi gereğince, adlî sicil kaydındaki tekerrüre esas en ağır cezanın dikkate alınması gerektiği düşünülmeden; sanık hakkında, adlî sicil kaydında yer alan ilâmlardan hangisinin tekerrüre esas alındığı gösterilmeyerek, infazda tereddüde yol açacak şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 12.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.