Özel belgede sahtecilik değişen suç vasfına göre 5809 sayılı yasaya muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/4333 Esas 2021/37 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4333
Karar No: 2021/37
Karar Tarihi: 11.01.2021

Özel belgede sahtecilik değişen suç vasfına göre 5809 sayılı yasaya muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/4333 Esas 2021/37 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen davada, sanık özel belgede sahtecilik suçunu işlemekle suçlanmıştır. Ancak mahkeme, sanığın suç işlemediğine karar vererek davanın düşmesine karar vermiştir. Kararda, sanığın eyleminin Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 56/4. maddesinde yazılı suçu oluşturduğuna yönelik takdir ve kabulün doğru olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, düşme kararlarının da 5271 sayılı CMK'nin 223. maddesinde yer alan hükümlerden olduğu ve temyiz edilebilirlik sınırının 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca belirlenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Sanık hakkında ön ödemeye esas alınan miktarın kesinlik sınırının altında kaldığı için, katılanın temyiz isteğinin reddine karar verilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 56/4. maddesi, 5271 sayılı CMK'nin 223. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesidir.

11. Ceza Dairesi 2020/4333 E. , 2021/37 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik (değişen suç vasfına göre 5809 sayılı yasaya muhalefet)
HÜKÜM : Düşme

Mahkemece sanığın eyleminin 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’nun 56/4. maddesinde yazılı suçu oluşturduğuna ilişkin takdir ve kabulünde isabetsizlik bulunmadığı; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.12.2012 tarihli 2011/3-222 Esas ve 2012/5 Karar sayılı kararında da vurgulandığı üzere, ön ödeme sonucu verilen düşme kararları da 5271 sayılı CMK"nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olup, bu kararların temyiz edilebilirlik sınırı 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibarıyla halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiğinden, ön ödemeye esas alınan miktarın temyiz edilebilirlik sınırını belirleyeceği cihetle; 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca temyiz kesinlik sınırının 14.04.2011 tarihinden itibaren 3000 TL"ye çıkartılmış olması nedeniyle, sanık hakkında 5809 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan ön ödemeye esas alınan 1.016,50 TL"nin miktarı itibarıyla belirtilen kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşıldığından, katılanın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi gereğince REDDİNE, 11.01.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.