Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2550 Esas 2021/5737 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi"nce bozmaya uyularak davanın kabulüne dair verilen 21.12.2020 tarih ve 2020/505 E- 2020/1357 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı şirkete para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek ödenen paraların davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, davanın kısmen kabulüne, 199.601,19 TL’nin dava tarihi olan 26.08.2013 tarihinden itibaren yıllık %13,75 ve değişen oranlarda hesaplanacak avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin taleplerinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri istinaf etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince, uyulan bozma ilamı sonrasında, taraflar arasında görülmekte olan davanın 05.12.2019 tarihinde 7194 sayılı Yasa"nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa"ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle taraf vekillerinin istinaf talebinin kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, HMK."nın 353/1.b.2 maddesi gereğince davacı talebi ile ilgili yeniden hüküm kurulmasına, açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, Bölge Adliye Mahkemesince uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 27.09.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.