Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/2364 Esas 2020/5928 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2364
Karar No: 2020/5928
Karar Tarihi: 04.06.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/2364 Esas 2020/5928 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmü verilmesini onadı fakat sanığın savunma hakkının kısıtlandığına ve uzlaşma işleminin gözetilmediğine karar verdi. Ayrıca sanığın caydırıcılık etkisi bulunması nedeniyle TCK'nin 58. maddesi uygulanmadığı ve Anayasa Mahkemesi'nin bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle sanığın hak yoksunluğunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenlerle mahkeme kararı bozuldu. Kısaca açıklayacak olursak, mahkeme esaslı suçlamada hüküm vermiştir fakat sanığın savunma hakkının kısıtlanması ve uzlaşma işleminin önemi gözetilmediği, aynı zamanda bazı kanun maddelerinin uygulanmaması gibi hataların yapıldığı belirtilerek kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin \"Adil yargılanma hakkı\" başlıklı 6. maddesi
- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın \"Hak arama hürriyeti\" başlıklı 36. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 193. ve 196. maddeleri
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253/1. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. ve 254. madd

3. Ceza Dairesi 2020/2364 E. , 2020/5928 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Hüküm tarihinde Manisa T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olarak bulunan sanık duruşmaya getirilmeden yada SEGBİS sistemi aracılığıyla duruşmada hazır edilmeksizin hakkında mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Ludi/İsviçre, B. No:12433/86, 15/06/1992 P. 49/50; Artico/İtalya, B. No:6694/74,13/05/1980 P. 33; Sejdovic/İtalya, B. No:56581/00, 01/03/2006 P. 81) kararlarında belirtildiği üzere savunma hakkı kısıtlanarak Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nin 193. ve 196. maddesine muhalefet edilmesi,
2) Sanığa isnat edilen basit yaralama suçunun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, soruşturma aşamasında katılana uzlaşmak isteyip istemediğinin sorulması hali üzerine katılanın uzlaşmak istediğine dair imzasını havi yazılı beyanı karşısında soruşturma aşamasında kendisine ulaşılamadığından savunması alınmayan ve bu aşamada uzlaşmak isteyip istemediği sorulamayan sanık hakkında açılan dava kapsamında kovuşturma şartı olan uzlaşma hükümlerinin uygulanmasının gerektiği gözetilerek, sanık ile katılan arasında 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Kabule göre de;
a) Sanığın adli sicil kaydındaki Turgutlu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/231 Esas - 2011/785 Karar sayılı ilamının tekerrür koşullarına uygun olmasına karşın sanık hakkında TCK"nin 58. maddesinin uygulanmaması,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 04/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.