Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, hizmet tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalılar avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davanın yasal dayanağı, 5510 sayılı Yasanın Geçici 7. maddesi kapsamında uygulama alanı bulan 506 sayılı Yasanın 79/10 maddesidir. 506 sayılı Yasanın 6. maddesinde ifade edildiği üzere “sigortalı olmak hak ve yükümünden kaçınılamaz ve feragat edilemez”. Anayasal haklar arasında yer alan sosyal güvenliğin yaşama geçirilmesindeki etkisi karşısında, sigortalı konumunda geçen çalışma sürelerinin saptanmasına ilişkin davaların, kamu düzenine ilişkin olduğu, bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesinin zorunlu ve gerekli bulunduğunun gözetilmesi zorunludur. Bu bağlamda, hak kayıplarının ve gerçeğe aykırı sigortalılık süresi edinme durumlarının önlenmesi, temel insan haklarından olan sosyal güvenlik hakkının korunabilmesi için, bu tür davalarda tarafların gösterdiği kanıtlarla yetinilmeyip, gerek görüldüğünde re’sen araştırma yapılarak kanıt toplanabileceği de göz önünde bulundurulmalıdır.
İnceleme konusu davada; 11.06.2007-14.03.2013 tarihleri arasındaki çalışmanın tespiti talebiyle dava açıldığı, çalışılan işyerinin ev tekstil atölyesi olduğu, davacının hizmet cetvelinde eksik bildirilen günlerinin nedeni diğer ücretsiz izin ve istirahat olarak belirtildiği, 2010/8 ile 2011/11 tarihleri arasında geçen çalışmasında genelde her ay 15 gün üzerinden çalışma bildirildiği ve eksik gün bildirim nedeni olarak diğer ücretsiz izin kodunun belirtildiği, dosya içerisinde davacı tarafından imzalanmış ücretsiz izin istek formlarının bulunduğu, mahkemece davanın kısmen kabulüne, davacının 10.04.2008-17.04.2013 tarihleri arasında sigorta primlerinin yatırıldığı günler dışlanmak suretiyle çalıştığının tespitine fazla talebin reddine karar verilmiştir.
506 sayılı Yasanın 79/2 maddesinde ay içinde bazı iş günlerinde çalıştırılmadığı ve ücret ödenmediği beyan edilen sigortalıların otuz günden az çalıştıklarını açıklayan bilgi ve belgelerin işverence prim bildirgelerine eklenmesi şarttır. 5510 sayılı Yasanın 86/4. maddesinde de benzer düzenleme yapılmıştır.
Dava konusu somut olayda; davacının, davalı işyerinde çalıştığının ve eksik bildirilen günlerin tespitine yönelik Mahkeme kabulü, toplanan delillere ve dosya içeriğine göre eksik inceleme ve araştırmaya dayalı olup, dosyadaki imzalı ücretsiz izin belgeleri ve bildirim olmayan yıllarda ne şekilde çalıştığı hususlarında davacının beyanının alınması, işyerinin kapasitesinin, davacının çalışmasına ara verip vermediğinin, kısmi çalışmanın olup olmadığının araştırılması, ücret bordrolarının istenmesi, ücretsiz izin belgelerinin işyeri kayıtları ile uyumlu olup olmadığının denetlenmesi gerekmektedir.
Mahkemece aynı işyerinde çalışanlar ve komşu iş yerinde çalışanlar tanık olarak dinlenmiş olup, davacının çalışması tanık beyanları ile doğrulanmış ise de mazeret ve izin belgelerindeki imza davacıya aitse aksinin tanık beyanlarıyla ispat edilemeyeceği hususununu değerlendirilmemesi yerinde değildir. Mahkeme tarafından yeterli ve gerekli tüm soruşturma yapılıp, çalışma süresi hiç bir kuşku ve tereddüte yer vermeyecek şekilde tespit olunmalı ve tüm deliller toplandıktan elde edilecek sonuca göre karar verilmelidir.
Mahkemenin, yukarıda açıklanan esaslar doğrultusunda araştırma yaparak elde edilecek sonuca göre karar vermesi gerekirken, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme sonucu, yazılı şekilde hüküm kurması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davalılar vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde davalılardan ..."e iadesine, 08/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.