MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki Kamulaştırma Kanununun 23. maddesi uyarınca kamulaştırılan taşınmazın geri alınması davasının kabulüne dair verilen yukarıda tarih ve numaraları yazılı hükmün duruşmalı olarak Yargıtay’ca incelenmesi davalı idare vekilince verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla, duruşma için belirlenen 10.03.2015 günü taraf vekillerinin yüzlerine karşı duruşmaya başlanarak tarafların sözlü açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü.
K A R A R
Dava, Kamulaştırma Kanununun 23. maddesi uyarınca kamulaştırılan taşınmazın geri alınması istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı idare vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyada bulunan kanıt ve belgelerden; dava konusu edilen ... ili, .. İlçesi, .. mahallesinde bulunan 1005 ada 126 parsel sayılı taşınmaz ve üzerindeki binanın 1/1000 ölçekli imar planında park alanında kalması nedeniyle Kadıköy Belediye encümeninin 03.01.2006 tarihli kararı ile kamulaştırılmasına karar verilerek , mal sahibi olan davacı ile 4650 sayılı Yasa ile değişik 2942 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca uzlaşıldığı ve uzlaşılan bedelin davacıya 09.03.2006 tarihinde ödenmesi üzerine taşınmazın davalı idareye devredilmesi ile kamulaştırma işleminin tamamlandığı, bu işlemlerden sonra davalı idare tarafından .. Parkına bitişik olan dava konusu taşınmazın bahçesinin yeşil alan olarak düzenlenip, binanın da tarihi ve kültürel özelliklerine uygun şekilde restore edilerek “ .. Belediyesi .. Mahalle Evi “ismi ile kültürel ve sanatsal etkinlikler yapılmak amacıyla semt sakinlerinin hizmetine tahsis edildiği ve söz konusu binada ücretsiz kurslar düzenlenip, şiir dinletisi, tiyatro gösterisi gibi sosyal ve kültürel amaçlı faaliyetler yürütüldüğü, binanın giriş katının da .. Belediyesine ait bir şirket tarafından bu etkinliklere katılmak amacıyla gelen semt sakinlerinin yeme içme ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla kafeterya olarak kiralanmak suretiyle işletildiği anlaşılmıştır.
Kamulaştırma Kanununun “ Mal Sahibinin Geri Alma Hakkı “ kenar başlığını taşıyan 23. maddesinde “ Kamulaştırma bedelinin kesinleşmesi tarihinden itibaren beş yıl içinde, kamulaştırmayı yapan idarece veya 22. maddenin dördüncü fıkrası uyarınca devir veya tahsis yapılan idarece , kamulaştırma ve devir amacına uygun hiçbir işlem veya tesis yapılmaz veya kamu yararına yönelik bir ihtiyaca tahsis edilmeyerek taşınmaz olduğu gibi bırakılırsa mal sahibi veya mirasçıları kamulaştırma bedelini aldıkları günden itibaren işleyecek kanuni faiziyle birlikte ödeyerek taşınmaz malını geri alabilir. Doğmasından itibaren bir yıl içinde kullanılmayan geri alma hakkı düşer. “hükmü yer almakta olup,söz konusu madde uyarınca kamulaştırılan taşınmazın geri alınmasına karar verilebilmesi için, taşınmaz üzerinde kamulaştırma amacına veyahutta kamu yararına yönelik hiçbir işlem ve faaliyette bulunulmamış olması gerekir.
Dava konusu somut olayda, kamulaştırılan taşınmaz ve üzerindeki binanın davalı belediye tarafından semt sakinlerine sosyal ve kültürel hizmetler sunulmak amacıyla kamu hizmetlerine özgülendiği ve Kamulaştırma Kanununun 23. maddesi uyarınca mal sahibinin taşınmazı geri alma koşullarının oluşmadığı tüm dosya kapsamı ile sabit olup,davanın reddine karar verilmesi gerekirken yasal olmayan gerekçelerle talebin kabulü yönünde hüküm kurulması
Doğru görülmemiştir.
Davalı idare vekilinin temyiz itirazları yerinde olduğundan hükümün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, davalı idareden peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harcının Hazineye irat kaydedilmesine, temyiz eden davalı idare yararına yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca takdir olunan 1.100,00-TL. vekalet ücretinin karşı tarafa yükletilmesine, 10.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.