Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9990 Esas 2021/2207 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 50/4-1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet



Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık müdafinin, duruşmalı inceleme isteminin, tayin olunan cezanın miktarı ve niteliğine göre 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan, 1412 sayılı CMUK"un 318/1. maddesi uyarınca reddine karar verilerek yapılan incelemede;
Sanığın idaresindeki otobüsle gündüzün meskun mahaldeki yol şerit çizgisi bulunmayan 7 metre genişliğindeki bölünmüş yolda seyri sırasında kaza mahalli olan kontrolsüz dönel kavşaktan sola dönmek isteren dönüş kurallarına riayet etmeden solundan seyretmekte olan katılan ... idaresindeki motosikletin seyir yönünü kapatması ile katılanın 1 metre fren iziyle otobüsün sol ön teker kısmına çarpması sonucu katılan ...’ın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek eşi olan katılan ...’in ise hayati tehlike geçirecek, hayati fonksiyonlarına etkisi 5. derece kırık olacak şekilde yaralanmalarına manevra kurallarına uymadığından tam kusurlu şekilde sebebiyet verdiğinin kabul ve tespit edildiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine, mahalli Cumhuriyet savcısının ise sanık hakkında TCK’nın 53/6. maddesinin uygulanması gerektiğine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının gösterilmeyerek TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (6) ile numaralandırılan paragrafının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/4 maddesi delaletiyle TCK’nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3 maddesi gereğince 730 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2 maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 14.600 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.