Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9974 Esas 2021/2206 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 50/4-1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin eksik araştırmaya yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Sanığın idaresindeki otomobille geceleyin meskun mahaldeki aydınlatma bulunan bölünmüş yolda seyri sırasında kaza mahalli olan ışık kontrollü kavşağa geldiğinde kırmızı ışık nedeniyle duraklamakta olan iki araca arkadan çarpması sonucu ikisi basit tıbbi müdahale ile giderilebeilecek, bir diğeri ise; hayati fonksiyonlarına etkisi 4. derece kırık olacak şekilde üç kişinin yaralanmasına kavşağa yaklaşırken hızını azaltmaması nedeniyle tam kusurlu olarak sebebiyet verdiği anlaşılmakla yapılan incelemede,
Her ne kadar olay yerinden kaçan ve ertesi gün akşam saatlerinde kendisine ulaşılabilen dolayısıyla kazadan sonra alkol ölçümü yapılamayan sanık hakkında aynı araçta bulunan arkadaşlarının birlikte alkol aldıklarına yönelik beyanı ile kendilerinin alkollü olduklarının tespit edilmesi nedeniyle bilinçli taksir hükümleri uygulanmış ise de; Dairemizin yerleşik içtihatlarına göre ve bilimsel olarak da 1,00 promil üzerindeki alkol miktarının güvenli sürüş yeteneğini kaybettirdiğinin tespitli olması nedeniyle kaza anında alkollü olup olmadığı tespit edilemeyen sanık hakkında bilinçli taksir koşullarının oluşmadığının kabulü gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
TCK"nın 62. maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmayacağı hususu mahkeme hakiminin takdirine bırakılmış olmakla beraber, takdir hakkının kullanılmasında; failin geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkileri gibi sebepler göz önünde bulundurularak, dosya içeriğine ve kanunun amacına uygun, hukuk kurallarını açıkça zedelemeyen, vicdanları rahatsız etmeyecek şekilde uygulanması gerektiği halde kaza mahallinden kaçan, yaralılara yardım etmeyen, suçtan sonra da pişmanlık gösterdiğine ilişkin delil bulunmayan sanık hakkında “Sanığın şahsi ve sosyal durumu, geçmiş hali, mahkememiz huzurundaki tutum ve davranışları nazara alınarak” şeklindeki dosya kapsamıyla uyuşmayan gerekçe ile TCK"nın 62. maddesinin uygulanması,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK"nın 50/4 maddesinin suçun bilinçli taksirle işlenmesi halinde uygulanamayacağı gözetilmeden sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA 02/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.