Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/15979 Esas 2018/27836 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davacının yapmış olduğu fazla mesai ücretlerinin ve bir takım işçilik alacaklarını ödenmediğinden bahisle iş aktine haklı sebeple davacının son verdiğini belirterek; kıdem tazminatı, fazla mesai ücret alacağı, ulusal, dini bayram ve genel tatil ücret alacağı ve ödenmeyen bakiye ücret alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalının Cevabının Özeti:
Davalı vekili davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
İlk Derece Mahkemesince yapılan ilk yargılamada dosya kapsamına göre davalı tarafça sunulduğu anlaşılan bir kısım belgelerin okunaksız olduğundan bahisle dikkate alınmadan karar verilmiş, Dairemizce yapılan temyiz incelemesinde ise Dairemizin 2017/12816 esas – 2017/9479 karar sayılı 25.04.2017 tarihli bozma ilamında davalı tarafça dosyala sunulan evrakların okunaklı suretlerinin getirtilmesi ve belgelerle ilgili tarafların beyanlarının alınması ile davacının alacak taleplerinin yeniden değerlendirilmesi gerektiğinden bahisle kararın bozulmasına karar verilmiştir. Bozma sonrasında Mahkeme tarafından yapılan yargılamada bozma ilamına uyma kararı veilmiş ve davalının sunduğu belgelerin okunaklı suretleri dosya arasına alınmıştır.
Davalı tarafından sunulan belgelerin okunaklı suretlerinin incelemesinde; davacının 12/09/2013 – 13/09/2013 tarihlerinde Ramazan Bayramındaki çalışmasına karşılık 2 gün izin,12/03/2014 – 16/03/2014 arasında 5 günlük yıllık izin, 17/08/2014 tarihinde 31/07/2014 tarihindeki çalışmaya karşılık 1 günlük izin, 07/04/2014 – 14/04/2014 tarihleri arası 8 günlük yıllık izin, 22/02/2014 – 24/02/2014 tarihleri arasında 3 günlük yıllık izin, 12/02/2014 tarihinde ve 06/02/2014 tarihindeki çalışmaya karşılık 1 günlük izin, 13/04/2015–28/04/2015 tarihleri arasında 15 günlük yıllık izin, 29/08/2014 – 02/09/2014 tarihleri arasında Şubatta 2 saat, 28 Temmuzda 2 saat, 30 Temmuzda 3 saat, 3 Ağustosta 6 saat, 26 Temmuzda 1 saat, 24 Temmuzda 2 saat, 2 Ağustosta 6 saat fazla mesai karşılığında 5 gün izin kullandığı anlaşılmıştır.
Bozma ilamından sonra Mahkeme tarafından yapılan değerlendirmede TBK 51 ve 52. maddeler gereğince ilgili alacaklardan hakkaniyet indirimi yapıldığı ve sunulan belgelerin sonucu değiştirmeyeceği gerekçesi ile davacının talep etmiş olduğu fazla mesai alacağı ve ulusal bayram ve genel tatil alacağı talepleri hakkında eski kararda olduğu gibi hüküm kurulması hatalıdır. Dosya kapsamından ve davalı tarafından sunulan evraklardan davacının bir kısım fazla mesai çalışmalarının ve ulusal bayram ve genel tatil çalışmalarının karşılığında izin kullandığı açıktır. Bu durumda yapılması gereken; fazla mesai yapılan günlerin ve çalışıldığı anlaşılan ulusal bayram ve genel tatil günlerinin karşılığında izin kullanılan günlerin dışlanması ve bu günler dışlandıktan sonra hesaplanan fazla mesai ve ulusal bayram ve genel tatil alacağı miktarları üzerinden TBK 51 ve 52. maddeler gereğince davacının izinli, raporlu, mazeretli olduğu günler ile çalışılamayan günler göz önünde bulundurularak hakkaniyet indirimi yapılmasıdır. Bu husus gözetilmeden yazılı gerekçe ile davacının fazla mesai ve ulusal bayram ve genel tatil alacağı talepleri hakkında karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.12.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.