Esas No: 2021/21322
Karar No: 2022/13661
Karar Tarihi: 12.10.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/21322 Esas 2022/13661 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümde, sanık nitelikli hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın eski hale getirme talebine ilişkin kararın Yargıtay Ceza Dairesi'nin yetkisinde olduğu ve sanığın tebligat işleminin yapıldığı tarihte cezaevinde olduğu tespit edilmiştir. Sanığın eylemi, suç tarihinde yürürlükte olan ve daha sonrasında yürürlüğe giren kanun maddeleri kapsamında değerlendirilmiştir. Ceza miktarının üst haddinin 5 yıl olduğu dikkate alınarak zamanaşımı süresi yönünden sanık lehine olan kanun maddelerinin karar tarihi ile inceleme tarihi arasındaki zamanaşımını tamamlaması nedeniyle hüküm bozulmuştur. Sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 765 sayılı TCK'nın 493/1, 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b, 116/2, 151/.1, 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ve 5237 sayılı Kanunun 142/1-b maddesi örnek gösterilmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık tarafından verilen 21/10/2019 tarihli dilekçenin eski hale getirme talebini de içerdiği anlaşılmakla, eski hale getirme talebine ilişkin şartların oluşup oluşmadığının değerlendirerek kabulüne ya da reddine dair karar verme yetkisi Yargıtay ilgili ceza dairesine ait olduğu ve 30/10/2019, 15/11/2019, 25/11/2019 tarihli ek kararlarının yok hükmünde olduğu kabul edilip;
Sanığın yokluğunda verilen 25/12/2003 tarihli kararın bildirdiği adrese tebliğe çıkarıldığı, sanığın vasisi yengesine 12/03/2004 tarihinde tebliğ edilerek karar kesinleştirilmiş ise de yapılan Uyap sorgulamasında sanığın tebligat işleminin yapıldığı 12/03/2004 tarihinde ...(Kapatılan) Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda bulunduğunun anlaşılması karşısında, eski hale getirme ve temyiz isteminin kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Sanığın eyleminin suç tarihinde yürürlükte olan 765 sayılı TCK'nın 493/1; suç tarihinden sonra yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b, 116/2, 151/.1 maddeleri kapsamında olduğu, 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 62. maddesi ile 5237 sayılı Kanunun 142/1-b maddesinde yapılan değişiklikten önce ceza miktarının üst haddinin 5 yıl olduğu dikkate alındığında; zamanaşımı süresi yönünden sanık lehine olan 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e ve 67/3. maddelerinde öngörülen 8 yıllık zamanaşımının karar tarihi olan 25/12/2003 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 12/10/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
