Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

İş kazası olayından dolayı yapılan soruşturma evresi sonucunda Ankara Cumhuriyet Başsavcılığınca verilen 09/10/2017 tarihli ve 2017/152332 soruşturma, 2017/75769 sayılı kovuşturmaya yer olmadığına dair karara karşı yapılan itirazın kabulüne ve kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın kaldırılmasına ilişkin Ankara 2. Sulh Ceza Hâkimliğinin 09/01/2018 tarihli ve 2017/9019 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 89/5. maddesinde yer alan, “Taksirle yaralama suçunun soruşturulması ve kovuşturulması şikâyete bağlıdır. Ancak, birinci fıkra kapsamına giren yaralama hariç, suçun bilinçli taksirle işlenmesi halinde şikâyet aranmaz.” şeklindeki düzenleme karşısında, somut olayda beşinci fıkra kapsamına girecek şekilde bilinçli taksir halinin gerçekleşmediği gibi, mağdurun 15/05/2015 tarihli kolluk ifadesinde şikâyetçi olmadığını beyan etmiş olduğu cihetle, şikâyet şartının gerçekleşmediği gözetilerek, itirazın reddi yerine, yazılı şekilde kabulü ile kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın kaldırılmasına karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığının 13.03.2018 gün ve 94660652-105-06-1571-2018-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21.03.2018 gün ve 2018/22778 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kalıp ustası olarak çalışan müştekinin, okul inşaatının ikinci katında çalışırken, 7 metre yüksekten dengesini kaybederek düştüğü ve ayak kemiğinin kırıldığı, müştekinin olayın hemen sonrasında verdiği 15.05.2017 tarihli kolluk ifadesinde “...bu olaydan dolayı kimseden davacı ve şikayetçi değilim. Uzlaşmak isterim....” şeklindeki beyanı ile olayın sorumlusu olan kişi veya kişilerden şikayetçi olmadığı, taksirle yaralama suçu, TCK"nın 89. maddesinde hükme bağlanmış olup aynı maddenin 5. fıkrası gereğince, 1. fıkrası kapsamı dışında bulunan bilinçli taksir hali hariç takibinin şikayete tabi olduğu, bilinçli taksir koşullarının oluşmadığı olayda; müştekinin “şikayetçi değilim” demek suretiyle şikayet hakkını kullanmadığı bu suretle şikayet hakkından vazgeçtiği, vazgeçen müştekinin “şikayet hakkını kullanmaktan vazgeçmeden” dönüp yeniden şikayetçi olamayacağından, taksirle yaralama suçundan soruşturma şartı olan şikayetin gerçekleşmemesi nedeniyle, “kovuşturmaya yer olmadığına” dair verilen karara yapılan itirazın reddine karar verilmesi yerine, yazılı şekilde “itirazın kabulüne” ilişkin Ankara 2. Sulh Ceza Hâkimliğinin 09/01/2018 tarihli ve 2017/9019 değişik iş sayılı kararında isabet görülmemiş olup,
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görüldüğünden, Ankara 2. Sulh Ceza Hâkimliğinin 09/01/2018 tarihli ve 2017/9019 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.