Esas No: 2021/22363
Karar No: 2022/13811
Karar Tarihi: 13.10.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/22363 Esas 2022/13811 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği bir hüküm temyiz edilmiştir. Kararda, sanığın yüzüne karşı sanık müdafiinin yokluğunda verilen hükümde yasa yolu başvuru süresinin ve yönteminin yanlış gösterilmesi sebebiyle tebliğ üzerine sanık müdafiisi tarafından yapılan temyizin süresinde olduğu düşünülebilir ise de, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun bir kararına atıfta bulunulmuştur ve bu nedenle kanun yolundaki bu eksiklik/hatanın müdafii açısından bir yanılgı ve bu bağlamda hakkın kullanılması yönünde bir engel oluşturmayacağı gibi sonradan yapılan tebliğin de sanık müdafiine temyiz hakkı vermeyeceği değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, sanık müdafiinin temyiz istemi reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
-Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 40/2
-5271 sayılı CMK'nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri
-5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi
-1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 40/2, 5271 sayılı CMK.nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddelerine göre; mahkeme kararlarında, ilgili kişilerin hangi kanun yolları ve mercilere başvuracağı, süreleri ve şekli kuşkuya yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerekir şeklindeki düzenleme karşısında, sanığın yüzüne karşı sanık müdafiinin yokluğunda verilen hükümde yasa yolu başvuru süresinin ve yönteminin yanlış gösterilmesi sebebiyle tebliğ üzerine sanık müdafiisi tarafından yapılan temyizin süresinde olduğu düşünülebilinir ise de; Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 02/04/2013 tarihli ve 2012/14-1533 esas, 2013/113 karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, mesleği bir kamu hizmeti niteliğindeki avukatlık olan, sanığın savunmasını üstlenen ve bu bağlamda savunma ve kanun yollarına başvuru için yeterli düzeyde hukuki bilgiye sahip olan müdafiin temyiz süresinin, kararın yüze karşı verildiği hallerde tefhimden itibaren işlemeye başlayacağını ve hangi hükümlerin re'sen temyize tabi olduğunu bilmemesi düşünülemeyeceğinden, kanun yolu bildirimindeki bu eksiklik/hatanın müdafii açısından bir yanılgı ve bu bağlamda hakkın kullanılması yönünde bir engel oluşturmayacağı gibi sonradan yapılan tebliğin de sanık müdafiine temyiz hakkı vermeyeceği değerlendirilmiştir.
Açıklanan nedenlerle;
Sanığın yüzüne karşı sanık müdafiinin yokluğunda verilen hükmün, sanık müdafiii tarafından yasal bir haftalık süreden sonra 08.07.2021 tarihinde temyiz edilmiş olduğu anlaşılmakla, sanık müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, 13.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
