Davacı, meslek hastalığı sonucu malüliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa zaptın 05.10.2006 günlü oturumda tefhim edilen kısa kararda "Davanın kısmen kabulü ile; %14,8 fark maluliyet nedeniyle takdir edilen 12.000 YTL. manevi tazminatın rapor tarihi olan 03.01.2006 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle davalıdan alınarak davacıya verilmesine;fazlaya ilişkin talebin reddine" şeklinde hüküm kurulmasına rağmen  gerekçeli kararda "Davacının evvelce belirlenen %13,2 maluliyetinin %26,2 maluliyete yükseldiği, meydana gelen %13 fark işin takdir edilen 7.800.00YTL. manevi tazminatın maluliyet tarihi olan 01.12.2005 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınıp davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine"şeklinde karar verildiği, gerekçeli kararın kısa karara aykırı olduğu zaptın ve Kararın incelenmesinden açıkca anlaşılmaktadır. Öte yandan konuyla ilgili 10.4.1992 günü ve 991/7 Esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır. Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde  karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazların kabul edilmeli, hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, bozma nedenine göre davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, 30.01.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.