MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 30.03.2012 gününde verilen dilekçe ile elatmanın önlenmesi ve tazminat istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; tazminat isteminin kabulüne dair verilen 23.01.2014 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

_K A R A R_

Dava, dere yatağına elatmanın önlenmesi ve tazminat isteğine ilişkindir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, tazminat davasının kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü, davalı vekili temyiz etmiştir.
5219 ve 5236 sayılı yasalar ile HUMK"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 TL"ye çıkarılmıştır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kurulu kararı uyarınca Yargıtay"ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir. Dava tazminat isteminin kabulü kararı yönünden temyize geldiğinden ve davalı aleyhine hükmolunan toplam tazminat 1703,42 TL olduğundan hüküm karar tarihi itibariyle kesin niteliktedir. Bu sebeple davalı vekilinin temyiz isteğinin reddine karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz talebinin REDDİNE, peşin harcın istek halinde yatırına iadesine, 11.03.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.