MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan yapılan yargılaması sonunda; TCK’nın 109/2. maddesi uyarınca mahkumiyetine dair Ankara 11. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 23.05.2013 gün ve 2013/109 Esas, 2013/351 Karar sayılı hükmün sanık müdafisi tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 11.02.2020 gün ve 2019/29478 Esas, 2020/9343 Karar sayılı onama kararına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06.03.2020 gün ve 2019/131250 sayılı itiraznamesi ile sanık hakkında TCK.nın 110. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması gerektiğinden bahisle itiraz edilmesi üzerine, dosya daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...’ın olay günü yanında arkadaşı ... olduğu halde araçla seyir halinde iken daha önce bir süre arkadaşlık yaptıktan sonra ayrıldığı mağdure ...’ı, ... isimli şahsın otomobilinde gördüğü ve yanlarına giderek mağdureyi darp ederek araçtan indirdikten sonra kendi otomobiline binmesini sağladığı ve kendi otomobili içerisinde yumrukla vurmaya devam ettiği, BTM ile giderilebilecek ölçüde yaraladıktan sonra evine bıraktığı olayda sanığın hürriyeti tahdit eylemini gerçekleştirdikten sonra başka bir erkekle gezmesini cezalandırmak amacıyla mağdureyi darp etmeye devam ettiği bu haliyle TCK 110. maddesinde düzenlenen "mağdurun şahsına zararı dokunmaksızın" şartının ihlal edildiği, etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanma koşulları oluşmadığı;
Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından ileri sürülen itiraz nedenleri yerinde görülmediğinden, Dairemizin 11.02.2020 gün ve 2019/29478 Esas, 2020/9343 Karar sayılı onama kararının düzeltilmesine yer olmadığına, 5271 sayılı CMK.nın 308/3. maddesi uyarınca dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.07.2020 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI DÜŞÜNCE
Sanık ... hakkında açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonunda yerel mahkemece kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan TCK.nın 109/2, 62 maddeleri uyarınca mahkumiyetine ilişkin kararın oyçokluğu ile onanmasına ilişkin dairemizin 11.02.2020 tarih ve 2019/29478 Esas 2020/9343 Karar sayılı kararına yönelik Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06.03.2020 tarih ve 8-2019/131250 sayılı yazıları ile CMK.nın 308/1. maddesi gereğince yapılan itirazın;
"Dairemizin 11.02.2020 tarih ve 2019/29478 Esas 2020/9343 sayılı Kararında yer alan "Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun mağduru ... ile sanık ... ve olay anında sanığın yanında olan ...’ün aşamalarda değişmeyen iddia ve savunmaları ile mağdure ...’a ait Ankara Meslek Hastalıkları Hastanesinin 20.09.2012 günlü raporu ve dosyadaki diğer bilgi, belge ve beyanlar gözönüne alındığında;
Sanık ...’ın olay günü yanında arkadaşı ... olduğu halde araçla seyir halinde iken daha önce bir süre arkadaşlık yaptıktan sonra ayrıldığı mağdure ...’ı ... isimli şahsın otomobilinde gördüğü ve yanlarına giderek mağdureyi kendi aracına davet ederek bindirdikten sonra kıskançlığın etkisiyle araç içinde iken adli muayene raporunda belirtildiği üzere yumrukla bir kez vurarak dudak sol tarafta 0.3 cm çapında ekimoz oluşacak ve BTM ile giderilebilecek nitelikte hafif ölçüde yaraladıktan sonra evine bıraktığı anlaşılmaktadır.
Olayın oluş şekli ve mağduredeki yaralanmanın niteliği gözönüne alındığında sanığın mağdureyi kendiliğinden evine bırakmış olması karşısında hakkında TCK.nın 110. maddesinin uygulanması gerekmektedir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.12.2015 tarih ve 2014/14-710(E), 2015/502(K) sayılı kararı ile bir çok kararında “109. maddenin altıncı fıkrasının “bu suçun işlenmesi amacıyla veya sırasında kasten yaralama suçunun neticesi sebebiyle ağırlaşmış hallerinin gerçekleşmesi durumunda, ayrıca kasten yaralama suçuna ilişkin hükümler uygulanır” hükmü gözönünde bulundurulduğunda, bu suçun işlenmesi amacıyla, işlendiği süreyle sınırlı bir zaman dilimi içerisinde ve eylemin gerçekleştirilmesi sırasında mağdurun, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun unsurunu oluşturacak ve kasten yaralama suçunun neticesi sebebiyle ağırlaşmış hallerine ulaşmayacak şekilde yaralanması halinde, diğer şartların da varolması kaydıyla etkin pişmanlık hükümleri uygulanabilecektir.” denilmek suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun unsurunu oluşturacak ve kasten yaralama suçunun neticesi sebebiyle ağırlaşmış hallerine ulaşmayacak şekilde yaralanma halinde diğer şartların varlığı durumunda etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması gerektiği hususu vurgulanmıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 2016/55 Esasına kayıtlı benzer bir olayda Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 30.03.2015 tarih ve 6144-5037 sayılı kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 11.09.2015 tarih ve 2015/259636 sayı ile itiraz kanun yoluna başvurulmuştur.
Somut olayda, başka bir araçta bulunan mağdureyi kendi otomobiline binmesini sağladıktan sonra yumrukla bir kez BTM ile giderilebilecek nitelikte hafif ölçüde yaraladığı ve devamında mağdureyi evine bırakmış olması karşısında sanık hakkında TCK.nın 110. maddesinin uygulanması gerekmekte ve yerel mahkeme kararının da bu nedenle bozulmasına karar verilmelidir." görüşler doğrultusunda kabulü ile daire kararının düzeltilmesi ve sanık hakkında, TCK.nın 110. maddesinin uygulanması koşullarının oluşması nedeniyle yerel mahkeme kararının bozulmasına karar verilmelidir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının yerinde görülmeyerek kararın düzeltilmesine yer olmadığına dair sayın çoğunluğun görüşüne iştirak edilmemiştir. 07.07.2020