MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ :Dolandırıcılık
HÜKÜM :Sanıklar hakkında ayrı ayrı TCK"nın 157/1, 35/2, 52/2, 53, 63 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler sanık ... müdafi ile sanıklar ... ve ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıkların, katılanı telefonla arayarak, katılanın adıyla ..."dan yüklü miktarda para çekildiğini ve sanık ... hesabına elindeki parayı yatırırsa katılan adına işlem yapan kişileri yakalayacaklarını söyledikleri, katılanın sanıklara inanarak sanık ... hesabına 4.200 TL para yatırdığı ancak daha sonra durumdan şüphelenerek parayı geri çektiği, bu suretle sanıkların dolandırıcılığa teşebbüs suçunu işlediklerinin iddia edildiği olayda, usulüne uygun olarak yapılan uzlaştırma işlemi sonucu katılanın uzlaşmayı kabul etmediği anlaşılmakla, tüm dosya kapsamına göre sanıkların mahkumiyetlerine yönelik kabulde isabetsizlik görülmemiş olup, ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 24.03.1998 gün, 50/105, 01.06.1999 gün, 137/146, 10.10.2000 gün, 175/193, 23.10.2001 gün, 226/227 ve 30.05.2006 gün 173/145 sayılı kararlarında ve benzer nitelikteki içtihatlarında açıklandığı üzere; 5271 sayılı CMK’nın 225. (1412 sayılı CMUK’nun 257 ve 150) maddesi uyarınca hükmün konusunun iddianamede gösterilen fiilden ibaret olması, yargılamayı yapan mahkemenin iddianame anlatımıyla bağlı olması ve iddianame içeriğinde, sanıkların kendilerini kamu görevlisi olarak tanıttıklarının belirtilmemiş olması karşısında, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık ... müdafi ile sanıklar ... ve ..."nın temyiz itirazlarının reddiyle, hükümlerin ONANMASINA, 13/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.