Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/2276 Esas 2020/6709 Karar Sayılı İlamı

KANUN YARARINA BOZMA
Konut dokunulmazlığını ihlâl etme suçundan sanık ...’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 116/4, 119/1-c ve 62/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Denizli 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/03/2014 tarihli ve 2013/149 esas, 2014/139 sayılı kararına karşı, Adalet Bakanlığı"nın 28/11/2019 gün ve 94660652-105-20-9297-2019-Kyb sayılı yazısı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 06/12/2019 gün ve 2019/121380 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderildiği,
MEZKUR İHBARNAMEDE;
Dosya kapsamına göre, sanık hakkında 25/08/2012 tarihinde işlediği konut dokunulmazlığını ihlâl etme suçundan açılan kamu davasına ilişkin yapılan yargılama sonucunda, mahkûmiyetine ilişkin dair Denizli 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/03/2014 tarihli ve 2013/149 esas, 2014/139 sayılı kararının 23/05/2014 tarihinde kesinleştiği, dosyanın diğer sanığı ... tarafından kararın temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 30/06/2016 tarihli ve 2016/6199 esas, 2016/8684 karar sayılı ilâmı ile konut dokunulmazlığını ihlâl etme ve banka veya kredi kredi kartlarının kötüye kullanılması suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerinin bozulmasına karar verildiği, somut olayda sanıkların mağdurun evine iştirak iradesi ile birlikte girdiğine dair herhangi bir delil bulunmaması karşısında, sanık hakkında konut dokunulmazlığını ihlâl etme suçundan hüküm kurulurken tayin olunan temel cezanın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 119/1-c maddesi uyarınca artırılması suretiyle fazla ceza tayin edilmesinde isabet görülmediğinden anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Oluşa, tüm dosya kapsamına göre, hükümlü ..."in mağdurun evine hakkında verilen mahkumiyet kararı temyiz edilmek suretiyle kesinleşen diğer sanık ... ile birlikte girdiğine dair herhangi bir delil bulunmaması karşısında, sanık hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan hüküm kurulurken tayin olunan temel cezanın TCK"nun 119/1-c madde ve fıkrası uyarınca artırılması suretiyle fazla ceza tayin edilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, Denizli 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/03/2014 tarihli ve 2013/149 esas, 2014/139 sayılı kararın, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (d) bendinin verdiği yetkiyle; hükümlü hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hüküm fıkrasından TCK’nın 119/1-c maddesi ile ilgili olan uygulama kısmının çıkartılmasına, “TCK’nın 116/4 maddesi gereğince temel ceza olarak tayin olunan 1 yıl hapis cezasında aynı yasanın 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılmak 10 ay sonuç ceza olarak belirlenmesine” infazın bu miktarlar üzerinden yapılmasına, hükmün diğer bölümlerinin aynen korunmasına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 30/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.