Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/2129 Esas 2014/3104 Karar Sayılı İlamı

Bir kimseyi fuhuşa teşvik etmek veya yaptırmak veya aracılık etmek suçundan sanık ..."nin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 227/2, 62 ve 52/2. (4"er kez) maddeleri uyarınca 4 defa 1 yıl 8 ay hapis ve 200,00 Türk lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Gaziantep 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 19.10.2010 tarihli ve 2009/245 esas, 2010/1210 sayılı Kararının 16.12.2010 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde 22.03.2011 tarihinde kasten yeni bir suç işlemesi üzerine, duruşma açılmak suretiyle yeniden yapılan yargılama sonucunda hükmün açıklanmasına ve sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 227/2, 62 ve 52/2. (4"er kez) maddeleri uyarınca 4 defa 1 yıl 8 ay hapis ve 200,00 Türk lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına, aynı Kanunun 53. maddesinin c fıkrası ile velâyet hakkından vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmetten bulunmaktan koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmasına ilişkin aynı Mahkemenin 11.12.2012 tarihli ve 2012/794 Esas, 2012/1081 sayılı Kararını kapsayan dosyanın incelenmesinde;
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53/3. maddesinde yer alan “ Mahkûm olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velâyet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki düzenleme karşısında, aynı maddenin 1-c bendinde yer alan hak yoksunluğunun sadece kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayımlık yetkileri açısından koşullu salıvermeden sonra uygulanamayacağı, kendi alt soyları üzerindeki vaseyet ve kayyımlık yetkileri dışındaki vaseyet ve kayyımlıkla ilgili hak yoksunluğunun ise cezaların infazının tamamlanmasına kadar uygulanacağı gözetilmeden, 53/1-c maddesindeki hakların tamamından yoksunluğun koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanmasına karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 06.01.2014 gün ve 94660652-105-27-7866-2013/425/1280 sayılı kanun yararına bozmaya atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla incelenerek gereği düşünüldü:
Kanun yararına bozma istemine dayanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının ihbarname içeriğinin yerinde olduğu anlaşıldığından, Gaziantep 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 11.12.2012 tarihli ve 2012/794 esas, 2012/1081 sayılı Kararının CMK.nın 309. maddesinin 4.fıkrasının (d) bendi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, hükümlerde yer alan 5237 sayılı TCK.nın 53. maddesinin uygulamasına ilişkin bölümlerin hükümlerden çıkartılarak, yerlerine "5237 sayılı TCK.nın 53/3. maddesine göre, 53/1-c maddesinde yer alan kendi altsoyu üzerindeki velâyet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile haklarından koşullu salıverilme tarihine, 53/1. maddesinde yazılı diğer haklardan 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" ibareleri eklenmek suretiyle diğer yönlerinin aynen bırakılmasına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 11.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.