Davacılar, çocuklarının kurum doktorunun hatalı tedavisi sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine  karar   istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacılar ile davalılardan kurum vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacıların çocuklarının Sosyal Sigortalar Kurumu hastanesinde kurum doktorunun hatalı tedavisi sonucunda  öldüğü iddiasına dayalı davacı anne ve babanın uğradığı maddi ve manevi zararının giderilmesi istemine ilişkindir. Dava nitelikçe kurum görevlisi bulunan doktorun hizmetten ayrılmayan hizmet içi görev hususuna giderek  çalıştırılanın haksız eylemine dayandığından, davanın yasal dayanağı belirgin olarak Borçlar Kanununun 55 ve Anayasanın 129/5 maddesidir. Başka bir anlatımla uyuşmazlık 506 sayılı Yasa"dan  kaynaklanmadığı gibi 5521 sayılı Yasanın 1.  maddesinde öngörülen koşullar  somut olayda  oluşmamıştır. Bu durumda uyuşmazlığın çözüm  yerinin Sosyal Sigortalar  Kanununun 134 ve 5521 sayılı Yasanın 1. maddesi gereğince iş mahkemesi  olmayıp  miktara göre  Sulh veya  Asliye Hukuk Mahkemesi olduğu ortadadır. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 26.2.2003 gün ve 2003/21-95-113 sayılı Kararı"nda da görevli  mahkemenin  genel mahkemeler olduğu açıkça belirtilmiştir.  
Mahkemece görevsizlik kararı verilmesi gerekirken bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın  davanın idari yargının görevine girdiği gerekçesi ile yargı yolu bakımından reddine karar verilmiş olması   usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların   bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacılara iadesine,  22.01.2007  gününde oybirliğiyle karar verildi.