Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/2923 Esas 2014/6828 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/2923
Karar No: 2014/6828
Karar Tarihi: 19.06.2014

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/2923 Esas 2014/6828 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen ve 2011/60 esas numarasıyla takip edilen bir tefecilik davası sonucunda, sanığın suçu sürekli işlemediği için TCK'nın 241. maddesindeki süreklilik şartı aranmamıştır. Sanık, farklı zamanlarda birden fazla kişiye kazanç karşılığı ödünç para verdiği için aynı kanunun 43/1. maddesi uygulanmamış ve kararın adli para cezası da dahil olmak üzere hapis cezasına hükmetmemiş olması yanlış bulunmuştur. Mahkeme, delilleri ve iddiaları dikkate alarak suçun unsurlarına uygun şekilde tespit edildiğini belirterek, sanık avukatlarının temyiz itirazlarını reddetmiştir. Kararda yer alan kanun maddeleri: TCK'nın 241. ve 43/1. maddeleri.

5. Ceza Dairesi 2013/2923 E. , 2014/6828 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 5 - 2013/25069
MAHKEMESİ : Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 10/04/2012
NUMARASI : 2011/60 Esas, 2012/66 Karar
SUÇ : Tefecilik

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
01/06/2005 tarihinden sonra işlenen tefecilik suçlarında TCK"nın 241. maddesindeki açık düzenlemeye göre süreklilik şartının aranmadığı gözetilip bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda birden fazla kişiye kazanç karşılığı ödünç para verdiği anlaşılan sanık hakkında aynı Kanunun 43/1. maddesinin uygulanmaması ve tatbik edilen yasa maddesine göre hapis cezası yanında adli para cezasına da hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Delillerle iddia ve savunma duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan yerinde görülmeyen sanık müdafiilerinin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, 19/06/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.