Davacı, kuruma borçlu olmadığının tesbiti ile 31.12.1997 tarihi itibari ile hizmetlerinin birleştirilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı, Bağ-Kur sigortalılığının 31.12.1997 tarihinde sona erdiğinin, kuruma prim ile gecikme zammı borcunun bulunmadığının ve 31.12.1997 tarihine kadar olan Bağ-Kur hizmetlerinin emeklilik işlemlerinde dikkate alınmak üzere hizmet birleştirmesi için SSK"na bildirilmesi gerektiğinin tesbitini istemiş.
Mahkeme istemin kabulüne karar vermiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, davacının 08.05.1984 tarihinde Bağ-Kur sigortalısı olarak kayıt ve tescilinin yapıldığı, vergi kaydının 31.12.1997, ticaret odası kaydının 08.07.1996, sicil kaydının 20.01.2000 tarihlerinde sonra erdiği, 25.10.1977 tarihinde başlayan meslek odası kaydının ise halen devam ettiği, 1976-1983 yılları arasında aralıklı olarak zorunlu SSK sigortalısı olan davacının 01.11.1999-31.09.2002 tarihleri arasında SSK isteğe bağlı sigortalısı ve 01.11.2002-01.12.2003 tarihleri arasında tekrar zorunlu SSK sigortalısı olduğu, 31.12.1997 tarihi itibariyle Bağ-Kur sigortalılığının sona ermesi gerektiğini ileri süren davacının 01.11.1999 tarihine kadar prim ödemelerinin bulunduğu, 30.12.1998 tarihinde de Bağ-Kur"dan sağlık karnesi aldığı ve 12.01.2001 tarihine kadar da kullandığı, daha önce davacıyı 08.05.1984-30.12.1999 tarihleri arasında Bağ-Kur sigortalısı olarak kabul eden kurumun, devam eden kayıtlarını karne kullanımıve SSK çalışmasını dikkate alarak sigortalılık süresini 08.05.1984-31.10.2002 tarihleri arasındaki süre olarak düzelttiği ve bu süre için 7.739,00 YTL. prim ve gecikme zammı borcunun bulunması sebebiyle Bağ-Kur hizmetlerini, hizmet birleştirmesi için SSK"na bildirmeyi reddettiği görülmüştür.
1479 sayılı Bağ-Kur Kanununun 24. maddesinde sigortalı sayılanlar düzenlenmiş olup, 24.07.2003 tarihli 4956 sayılı Yasa ile getirilen değişiklikten önce, gerçek veya götürü usulde gelir vergisi mükellefi olanların, Esnaf ve Sanatkar siciline kayıtlı bulunanların veya kanunla kurulu meslek kuruluşlarına usulüne uygun olarak kayıtlı olanların Bağ-Kur sigortalısı olacağı, değişiklikten sonra ise gerçek veya basit usulde gelir vergisi mükellefi olanlar ile gelir vergisinden muaf olanlardan Esnaf ve Sanatkarlar Sicili ile birlikte kanunla kurulu meslek kuruluşlarına usulune uygun olarak kayıtlı olanların sigortalı olacakları belirtilmesine, öte yandan bir sigortalının aynı anda birden fazla sosyal güvenlik kurumuna tabi olmasının, gerek 506 sayılı Yasa"nın 3. maddesi, gerekse 1479 sayılı Yasa"nın 24. maddesi ile yasaklanmasına ve önceden başlayarak devam edegelen sigortalılığın asıl sigortalılık olması gerekmesine ve bu hususun Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 2005/21-389-430 sayılı ve 2001/21-627-659 sayılı kararlarında da açıkça belirtilmesine ayrıca zorunlu sigortalılık ile isteğe bağlı sigortalılığının çakışması halinde de her zaman zorunlu sigortalılığın geçerli olacağı açık olmasına karşılık, Mahkemece davacının kayıtlarını, önceden başlayan sigortalılığını ve zorunlu sigortalılığın asıl sigortalılık olacağını dikkate alınmadığı gibi, 1997 yılından sonra kendisini Bağ-Kur sigortalısı olarak kabul etmeyen davacının Bağ-Kur prim ödemelerinin düzenli olarak 1999 yılı sonuna kadar devam etmesini, Bağ-Kur "dan 30.12.1998 tarihinde sağlık karnesi alarak 2001 yılına kadar kullanmasını da nazara almadığı, yalnızca vergi kaydı ile soyut 30.04.2002 tarihli İnşaat Mühendisleri Odası yazısını esas alan ve sağlık karnesi kullanımını da sedece haksız kullanım olarak yorumlayan yetersiz bilirkişinin görüşleri doğrultusunda sonuca gittiği ortadadır.
Diğer yandan, somut olayda davacının 1479 sayılı Yasa"ya tabi beş yıl ve daha fazla primi ödenmemiş sigortalılık süresi bulunmadığından ihtilafa 01.03.2006 tarihinde yürürlüğe giren 1479 sayılı Yasa"nın Ek 19. maddesinin uygulanması olanağıda bulunmamaktadır.
Mahkemece yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular gözönünde bulundurularak istemin reddine karar vermek gerekirken yazılı gerekçelerle kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 22.01.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.
