Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün ve temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın davalı şirket vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, asıl ve ek karara ilişkin temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Mahkemece, hükmün davalı şirket vekiline 15.04.2015 tarihinde tebliğ edildiği, şirket vekilince 27.04.2015 tarihinde temyiz edildiği, harç ve masrafların yatırılmadığı, 8 günlük temyiz süresinin geçtiği anlaşılmakla temyiz talebinin süreden reddine karar verilmiş ise de, HMK 366. maddesinin yollamasıyla 343/3. maddesi atfı ile HMK 118. maddesi uyarınca temyiz dilekçesinin kaydedildiği tarihte temyiz edilmiş sayılır. Dilekçenin kaydına ilişkin usul ve esaslar yönetmelikte belirlenir. Hukuk Muhakemeleri Kanunu Yönetmeliği’nin 48. maddesinin 4. fıkrasında “Kanun yolu başvurusu, kanun yolu dilekçesinin kaydedildiği tarihte yapılmış sayılır. 9. fıkrasında ise, “Taraf vekillerince UYAP üzerinden güvenli elektronik imza ile kanun yolu başvuru dilekçesi gönderilebilir. Bu işler için ayrıca elle atılmış imzalı belge istenmez. Avukatların UYAP Avukat Bilgi Sistemi üzerinden kanun yolu başvuru dilekçesi gönderebilmeleri için elektronik imza sahibi olmaları gerekir. Kanun yolu harçları avukat tarafından elektronik ortamda mahkeme veznesi hesabına aktarılır. Ayrıca bu işlemlerin Barokart veya kredi kartı gibi ödeme araçlarıyla yapılması sağlanabilir. Kanun yolu başvurusu, dilekçenin sisteme kaydedildiği tarihte yapılmış sayılır.” hükmü düzenlenmiştir. Somut davada temyiz dilekçesinin UYAP’a kayıt tarihinin 24.04.2015 olduğu anlaşılmakla, davalı vekilinin temyiz dilekçesini gerekçeli kararın tebliğinden itibaren yasal süresi içerisinde mahkemeye verdiği anlaşıldığından, tebliğden itibaren 8 günlük temyiz süresinin geçtiğinden bahisle davalı şirket vekilinin temyiz talebinin reddine dair 28.04.2015 tarihli EK KARARIN BOZULMASINA,
2-Davalı şirket vekilinin işin esasına ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Davacı Kurum, 15.09.2009 tarihli iş kazası sonucu vefat eden sigortalının hak sahiplerine bağlanan gelirlerin ve yapılan ödemelerin tahsili istemine ilişkin olup, davanın yasal dayanağı olay tarihinde yürürlükte olan 5510 sayılı Kanunun 23, 21, 21/4 ve 76. maddeleridir.
Anılan Kanunun 21’inci maddesinin dördüncü fıkrası, üçüncü kişinin sorumluluğunu düzenlemekte olup; buna göre, iş kazası, meslek hastalığı ve hastalık, üçüncü bir kişinin kusuru nedeniyle meydana gelmişse, sigortalıya ve hak sahiplerine yapılan veya ileride yapılması gereken ödemeler ile bağlanan gelirin başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değerinin yarısı, zarara sebep olan üçüncü kişilere ve şayet kusuru varsa bunları çalıştıranlara rücu edilebilecektir.
Üçüncü kişinin rücu alacağından sorumluluğu kusur sorumluluğu esasına dayanır. Bir başka ifadeyle; üçüncü kişi, ancak kusurlu bir hareketinin varlığı halinde rücu alacağından sorumludur.
5510 sayılı Kanunun süresinde bildirilmeyen sigortalılıktan doğan sorumluluk bakımından işverenin sorumluluğunu düzenleyen 23’üncü maddesi hükmüne göre; sigortalı çalıştırmaya başlandığının süresi içinde sigortalı işe giriş bildirgesi ile Kuruma bildirilmemesi halinde, bildirgenin sonradan verildiği veya sigortalı çalıştırıldığının Kurumca tespit edildiği tarihten önce iş kazası meslek hastalığı ve hastalık meydana gelmiş ise, sigortalıya ve hak sahiplerine yapılan veya ileride yapılması gereken her türlü masraflar ile bağlanan gelirin başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değeri, 21 inci maddenin birinci fıkrasında yazılı sorumluluk halleri aranmaksızın işverene ödettirilecektir.
Sözü edilen madde ile işverenin kaçak işçi çalıştırmasının önlemesi amaçlanmış olup, maddenin düzenleniş şeklinden de açıkça anlaşılacağı üzere, 23’üncü maddeye göre işverenin sorumluluğu kusursuz sorumluluk ilkesine dayanır.
Zararlandırıcı sigorta olayında işverenin hiç kusuru olmasa bile, şayet sigortalının işe girişi süresinde Kuruma bildirilmemiş ise, Kurumca yapılan sosyal sigorta yardımlarının tamamından sorumlu tutulması gerekir. Öte yandan; 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 51’inci maddesindeki; “Hâkim, tazminatın kapsamını ve ödenme biçimini, durumun gereğini ve özellikle kusurun ağırlığını göz önüne alarak belirler.” ve 52’nci maddesindeki “Zarar gören, zararı doğuran fiile razı olmuş veya zararın doğmasında ya da artmasında etkili olmuş yahut tazminat yükümlüsünün durumunu ağırlaştırmış ise hâkim, tazminatı indirebilir veya tamamen kaldırabilir.” hükümleri gözetilerek, zarar gören(sigortalının) müterafik kusurları da nazara alınarak söz konusu maddeler kapsamında hâkim tarafından takdir edilecek uygun bir indirimin yapılması gereği de göz önünde bulundurulmalıdır.
Yukarıda belirtilen hukuki ve fiili durumlar ışığında, davalı ...’in sorumluluğu 5510 sayılı Kanunun 21/4. fıkrası kapsamında olup, ilk peşin sermaye değerinin yarısının kusur karşılığından, diğer ödemeler yönünden ise tamamının kusur karşılığı miktarı kadar sorumluluğunun bulunduğu, davalı işverenin ise kusursuz sorumluluğu bulunup, hakkında %50"den az olmamak üzere hakkaniyet indirimi uygulanarak sorumlu olabileceği tutarın belirlenmesi gerektiği gözetilmeden yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma sebebidir.
O hâlde, davalı şirket avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalılardan ... Ltd. Şti."ne iadesine, 19.04.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.