1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu’na muhalefet suçundan sanıklar ... ve ...’nın, anılan Kanun’un 77/1 maddesi ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 62. maddesi uyarınca 25 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl denetim süresine tabi tutulmasına dair Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Askeri Mahkemesi’nin 16/09/2014 tarihli ve 2013/26 Esas, 2014/248 Karar sayılı kararı aleyhine Milli Savunma Bakanlığı’nın 21/03/2017 gün ve ...YRD.: 51393309-9010-1962-17/As.Adlt. ve Kan.Gn. Md. As. Adlt.Czev. ve Müt. D. Rap. Tet. ve işl. Ş.(26-B-61-17) sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 12/11/2018 gün ve 2018/23921 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
“Milli Savunma Bakanlığının 21.03.2017 tarihli, MÜS. YRD.: 51393309 - 9010 - 1962-17/As.Adlt. ve Kan. Gn. Md. As. Adlt. Czev. ve Müt. D. Rap. Tet. ve işl.Ş.(26-B-61-17) sayılı “Kanun Yararına Bozma İstemi” konulu yazısında aynen:
“1. Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Askeri Mahkemesinin oda hapsi ceza yerinden kaçmak suçundan sanıklar Jandarma Er ... ve Jandarma Er ... hakkındaki 2013/26 esas sayılı kovuşturma dosyası incelenmiştir.
2. Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Askeri Mahkemesinin 16 Eylül 2014 tarihli ve 2013/26 Esas, 2014/248 Karar sayılı hükmü ile; sanıklar J.Er ... ve J.Er ..."nın, 25.12.2011 tarihinde işledikleri müsnet suçtan ayrı ayrı mahkumiyetine ve her iki sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, bu kararın taraflarca itiraz edilmemek suretiyle kesinleştiği anlaşılmış olup yapılan incelemede; Disiplin Ceza ve Tutukevlerinin 16.02.2013 tarihinde yürürlüğe giren 6413 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Disiplin Kanunuyla barış zamanında kaldırıldığı, sanıklar hakkında verilen oda hapsi cezasına konu disiplin suçu / disiplin tecavüzü niteliğindeki eylemlerin ise "hizmetten men" disiplin cezasına dönüştürülmüş olduğundan, oda hapsi ceza yerinde bulunulmasını gerektiren hukuki sebep ortadan kalktığından, sübuta erdiği kabul edilen eylemlerin 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu kapsamının dışında kaldığı görülmekle, her iki sanığa müsnet eylem barış zamanında suç olarak değerlendirilemeyeceğinden, Askeri Yargıtay 1’inci Dairesinin 02.12.2015 tarihli ve 2015/709-710 Esas ve Karar sayılı ilamında da aynı konuya temas olunduğu üzere sanıklardan ..."in eyleminin dehalet kastıyla kaçma tarihinden bir gün sonra 26.12.2011 gününde, diğer sanık ..."nın eyleminin ise keza dehalet kastıyla 27.12.2011 gününde sona erdiği anlaşıldığından eylemlerinin başka bir suç da oluşturmadığı anlaşılmakla haklarında beraat kararı verilmesi gerekirken aksi kabulle mahkumiyet ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı tesis edilmesi hukuka aykırı görülmüştür.
3. Bu nedenle, bahse konu kovuşturma dosyası EK-A"da gönderilmiş olup Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Askeri Mahkemesinin 16 Eylül 2014 tarihli ve 2013/26 Esas, 2014/248 Karar sayılı kararının kanun yararına bozulması için, 353 sayılı Kanun"un 243"üncü maddesi gereğince Askerî Yargıtay Başkanlığına başvurulması ...” istenilmekle;
25.08.2017 tarihli 30165 Sayılı Resmi Gazete"de yayınlanarak yürürlüğe giren 694 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 36.maddesinde belirtilen "Kaldırılan Askeri Yargı mercilerinde görülmekte olan, dosyalardan Askeri Yargıtayda olanlar... Yargıtay"a gönderilir" hükmü uyarınca anılan Bakanlık istemlerine müsteniden ihbar ve mevcut evrak tebliğ olunur.” gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Yukarıda sözü edilen kanuni düzenlemeler karşısında Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Askeri Mahkemesi’nin 16/09/2014 tarih, 2013/26 Esas, 2014/248 Karar sayılı kararının CMK’nun 309/4 maddesi uyarınca BOZULMASINA, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı CMK’nun 223. maddesinde tanımlanan ve davanın esasını çözen karar niteliğinde olmadığından müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine, 11/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.