... Kurumu Başkanlığı adına Av. ... ile 1-..., 2-..., 3-..., 4-..., 5-..., 6-..., 7-..., 8-...., 9-..., 10-... 11-..., 12-..., 13- ..., 14-..., 15-..., 16-..., 17-..., 18-..., 19-..., 20-..., 21- ..., 22-..., 23-..., 24-..., 25-..., 26-..., 27-... aralarındaki dava hakkında, ... İş Mahkemesi"nden verilen 13.01.2016 günlü ve 2013/258E. 2016/7K. sayılı hükmün davacı avukatı ve davalılardan ... tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesi, tebligat yapılacak şahsın bilinen en son adresine tebligat yapılacağına, bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresinin, bilinen en son adresi olarak kabul edilerek tebligatın buraya yapılacağını hüküm altına almıştır.
Somut olaya gelince; gıyabi hükmün davalılardan ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ...’ nun ikamet adresi olarak gözüken yerlere Tebligat Kanunu’nun 21. maddesine göre tebliğ edildiği, ne varki, bu adreslerin ilgililerin mernis adresi olmadığı gibi, daha önce bu adrese yine Tebligat Kanunu 21. madde hükmüne göre tebligat yapıldığı, bu nedenle söz konusu gıyabi hüküm ile temyiz dilekçesi tebliğinin usulsüz olduğu anlaşılmıştır.
Bu durumda, gıyabi hüküm davalılardan ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ...’nun (mernis adresleri tespit edilmek suretiyle) mernis adreslerine tebliği ile davalılar yönünden temyiz süresi geçtikten ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesindeki düzenleme gereği, gerektiğinde Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 432. maddesindeki prosedür işletildikten sonra gönderilmek üzere, dosyanın mahalline GERİ ÇEVRİLMESİNE, 18.04.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.