MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraflar avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

K A R A R

Davacı eczacı olduğunu, eczanede yapılan denetim sonucunda 1524 adet reçetede bulunması gereken ve reçete muhteviyatı ilaçların reçete sahibine ya da yakınına teslim edildiğine ilişkin imzaların reçete sahibine yada ilaçların teslim edildiği yakınına ait olmadığı gerekçesiyle 2008-2009 yılı sözleşmesinin 6.3.2 ve 4.3.6 maddeleri uyarınca uyarı cezasına ve 649.739,80-TL cezai şart bedelinin tahsiline karar verildiğini ileri sürerek haksız ve tek taraflı cezai işlemin iptaline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, cezai şart işleminin haklı nedenlerle uygulandığını savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, 2012 yılı protokolünün 5.3.2 maddesi gereğince hastaların ilaçları aldığını beyan etmeleri nedeniyle davanın kabulüne, cezai şart işleminin iptaline karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacı eczacının, davalı kuruma fatura ettiği 24 adet reçetede bulunması gereken ve reçete muhteviyatı ilaçların reçete sahibine veya yakınına teslim edildiğine ilişkin imzanın, reçete sahibine veya yakınına ait olmaması nedeni ile davalı kurum tarafından 2008-2009 yılı protokolünün 6.3.2 maddesi uyarınca uyarı cezası ve cezai şart işlemi uygulanmıştır. Tüm dosya kapsamına ve tanık beyanlarına göre davacı eczane sahibi reçeteye konu ilaçları hasta veya yakını dışında 3. bir kişiye vermekle bu davanın açılmasına sebebiyet vermiş olup mahkemece de 2012 yılı protokolünün uygulanması nedeniyle davanın kabulüne karar verilmiştir. Hal böyle olunca davalı aleyhine yargılama giderine hükmedilmemesi gerekir. Mahkemece bu yön gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir. Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden HUMK. 438/7 maddesi hükmü uyarınca mahkeme kararının aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1.bentte açıklanan nedenlerle davacının tüm, davalının sair temyiz itirazlarının reddine, 2.bentte açıklanan nedenlerle mahkeme kararının hüküm bölümünün 4 nolu bendinde yazılı “Davacı tarafından yapılan 48,75-TL ilk masraf, 85-TL PTT gideri toplamı:133,75-TL yargılama giderinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine” söz ve rakamlarının karardan çıkartılmasına, yerine aynen (dava açılmasına davalı sebebiyet vermediğinden davacı tarafından yapılan yargılama giderinin davacı üzerinde bırakılmasına) sözlerinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 0,90 TL. kalan harcın temyiz edenlerden davacıdan alınmasına, HUMK’nun 440/1 maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 27.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.