Davacı,  prim alacakları ile ilgili hükümlerinden faydalanması gerektiğinin tespitine aksine kurum işleminin iptaline  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa 09.09.2008 günlü oturumda tefhim edilen kısa karar ile, gerekçeli kararın aykırı olduğu kısa kararda davacının, 01.01.1985 tarihi ile dava tarihi olan 16.06.2008 tarihleri arasındaki, 1986 yılından 51 gün, 1991 yılından 120 gün, 2002 yılından 251 gün, 2003 yılından 65 gün olmak üzere toplam 487 gün zorunlu 506  sayılı Yasa"ya tabi  sigortalılık süresi dışındaki sürenin tespitine”, gerekçeli kararda ise; 31.05.1987 tarihi ile 01.06.2006 tarihleri arasındaki 1987/2-3 dönemlerinden 210 gün, 1988/1 döneminden 60 gün olmak üzere toplam 270 gün zorunlu SSK. sigortalılık süresi dışındaki sürenin tespitine”, karar verildiği, tutanağın ve Kararın incelenmesinden açıkca anlaşılmaktadır. Öte yandan konuyla ilgili 10.4.1992 günü ve 991/7 Esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde  karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazların kabul edilmeli, hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer koşulların incelenmesine şimdilik yer bulunmadığına, 22.12.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.