Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2,4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın üzerine atılı suçun 5237 sayılı TCK"nın 89/5 ve 73/4. maddeleri kapsamında soruşturulması ve kovuşturulmasının şikayete tabi olup, katılanın hüküm tarihinden sonra(28/04/2015 havale tarihli) şikayetten vazgeçme dilekçesi verdiği, 30/04/2015 tarihli ek kararla kamu davasının 223/8. maddesi uyarınca düşürülmesine karar verilerek, ek kararın sanık müdafiine tebliğ edildiği, sanık müdafiinin 28/04/2015 havale tarihli dilekçesiyle şikayetten vazgeçmeyi kabul ettiklerini belirterek, düşme kararı verilmesi gerektiği gerekçesiyle kararı temyiz ettiği anlaşılmakla, hüküm tarihinden sonra verilen ek karar hukuki değerden yoksun olduğundan ek karar kaldırılarak yapılan incelemede; şikayet yokluğundan 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca düşme kararı verilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, yeniden yargılama gerektirmeyen bu konuda aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca karar verilmesi mümkün olduğundan CMK"nın 223/8. maddesi uyarınca sanık hakkındaki DAVANIN DÜŞMESİNE, 20/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.