Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/2124 Esas 2020/5830 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2124
Karar No: 2020/5830
Karar Tarihi: 04.06.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/2124 Esas 2020/5830 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kasten yaralama suçu hükümü temyiz edilmiştir. Yargıtay 3. Ceza Dairesi, hükümde gerekçe eksikliği olduğunu ve ilgili kanun maddelerinin doğru bir şekilde uygulanmadığını belirterek kararı bozmuştur. Bohzma nedenleri şunlardır: 1) mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine açık olması ve sonucu etkileyen tüm argümanların gerekçeye yansıtılması gerekliliğine uyulmamıştır; 2) işlenen suçun haksız tahrik sebebiyle işlenmiş olabileceği yönünde bir inceleme yapılmamıştır; 3) hapis cezası verilen sanık hakkında, denetim süresi iyi halli olarak geçirilirse cezanın infaz edilmiş sayılacağına dair bir karar verilmemiştir; 4) Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümleri iptal ettiği göz önüne alınarak sanığın hak yoksunlukları açısından hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gereklidir. Detaylı açıklama için; 141/3. madde, 5271 sayılı CMK'nin 34, 230 ve 289. maddeleri, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 05/05/2015 tarih ve 2014/145 Esas sayılı kararı, 5237 sayılı TCK'nin 29, 51 ve 53. maddeleri, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi belirtilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2020/2124 E. , 2020/5830 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanık hakkında hüküm kurulurken, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Hadjianastassiou/Yunanistan, 16.12.1992; Van de Hurk/Hollanda, 19.04.1994; Hiro Balani/İspanya 09.12.1994; Ruiz Torija/İspanya, 09.12.1994) kararlarında, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 141/3. maddesinde, 5271 sayılı CMK"nin 34, 230 ve 289. maddeleri ile Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05/05/2015 tarih ve 2014/145 Esas sayılı kararında belirtildiği üzere, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak sağlayacak şekilde açık olması ve Yargıtayın bu işlevini yerine getirebilmesi için sonuca etkili tüm argümanların, kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmelerin açık olarak gerekçeye yansıtılması gerekirken bu ilkelere uyulmadan, Dairemiz bozma ilamına atıfta bulunmakla yetinilmekle, gerekçeden yoksun olarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
2) Sanığın, bozma öncesi kovuşturma aşamasında tespit olunan ve aksi ispat olunamayan savunmalarına göre mağdurun kendisine tava ile vurması üzerine yargılama konusu suçu işlediğini beyan etmesi karşısında öncelikle olayın çıkış sebebi irdelenerek ilk haksız hareketin kimden geldiğinin tespiti yoluna gidilmesi, bunun mümkün olmaması halinde Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarihli, 2002/4-238 Esas ve 367 sayılı kararı ve bu kararla uyumlu Dairemizin yerleşmiş ve süreklilik gösteren içtihatlarında da kabul edildiği üzere, şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilmesiyle 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışmasız bırakılması,
3) Hükmolunan hapis cezası, 5237 sayılı TCK"nin 51. maddesi uyarınca ertelenen sanık hakkında, TCK"nin 51/8. maddesi uyarınca, denetim süresini iyi halli olarak geçirdiği takdirde cezanın infaz edilmiş sayılacağına ilişkin karar verilmemesi,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 04.06.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.