MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet ve düşme

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Cumhuriyet savcısının temyizinin tehdit suçundan verilen hükme yönelik olduğu anlaşılarak yapılan incelemede;
1)Yaralama suçu yönünden verilen mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Tayin edilen cezanın tür ve miktarına göre; 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile yapılan değişiklik ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek geçici 2. maddesi ile “..hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen 3.000 TL. (dahil) ve altındaki adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri kesindir" hükmü gereğince, sanığa verilen cezanın türü ve miktarı itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1 maddesi ve CMUK"un 317. maddesi uyarınca, sanığın temyiz talebinin istem gibi REDDİNE,
2)Tehdit suçu yönünden verilen düşme hükmünün incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre Cumhuriyet savcısının temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
3) Kötü muamele suçu yönünden verilen mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine, ancak;
Her ne kadar mahkemece sanığın eşini evden kovduğu ve bunu tekrarladığı kabül edilerek kötü muamale suçundan cezalandırılmasına karar verilmiş ise de 5237 sayılı TCK"nin 232. maddesinde düzenlenen aile bireylerine kötü muamele suçu, yaralama, hakaret ve tehdit gibi kanunun başka maddelerinde açıkça düzenlenmiş suçlar dışında aile bireylerine karşı işlenen eylemleri (çıplak gezdirme, aç bırakma, sürekli alay etme, korkutma gibi) kapsamaktadır. İddianamede sanığın kötü muamele suçunu oluşturacak eylemlerinden söz edilmediği gibi, dosya içerisindeki beyanlardan da anlaşılamadığından

tarafların bu konuda ayrıntılı beyanı alınarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayini gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 24.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.