Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli kararın sanığın savunmasında belirtmiş olduğu ... Köyü,..., ... adresine 01/05/2014 tarihinde sanıkla aynı konutta oturan amcasına tebliğ edildiği belirtilmiş ise de, sanığın uyaptaki nüfus kayıt sisteminde yapılan araştırmada, sanığın ... adı altında amcasının olmayıp aynı isimde bir kardeşinin olduğu, yine sistemden yapılan sorgulamada, kardeşinin “... Mahallesinde..."da” sanığın ise ...’de oturduğunun tespit edildiği, ... İlçe Jandarma görevlilerinin yaptığı adres araştırmasında da tebligat tarihi olan 01/05/2014 tarihi, öncesi ve sonrasında sanığın tebligatta adları geçen kişilerle birlikte oturmayıp farklı evlerde ikamet ettiklerinin tespit edildiğinin belirtilmesi karşısında; Tebligat Kanunu’nun 16. maddesinde belirtilen ”kendisine tebliğ yapılacak şahıs adresinde bulunmazsa tebliğ, kendisiyle aynı konutta oturan kişilere ya da hizmetçilere yapılır” düzenlemesine aykırı olarak usulüne uygun tebligatın yapılmadığı anlaşılarak elinde olmayan sebeplerle temyiz süresini kaçıran sanığın eski hale getirme talebinde bulunduğu, bunun üzerine mahkemece ek karar ile eski hale getirme talebinin kabulüne karar verilerek, temyiz incelemesi için dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmakla, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 311.maddesi hükmüne göre, eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde, inceleme merciinin Yargıtay’ın ilgili dairesi olduğu gözetilerek, yerel mahkemenin eski hale getirme talebinin temyiz talebi niteliğinde olduğuna ve sanık müdafiinin temyiz talebinin kabulüne ilişkin 02.03.2015 tarihli ek kararı hukuki değerden yoksun kabul edilip bu karar kaldırılmak suretiyle yapılan incelemede:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
Yakalama emri üzerine çıkarıldığı Mersin 7. Asliye Ceza Mahkemesince sorgusunun tespit edildiği sırada, duruşmadan bağışık tutulmaya yönelik bir talebi de bulunmayan sanığa, ifadesini esas mahkemesi huzurunda vermek isteyip istemediği sorulmadan, sanığın, CMK"nın 196/2. maddesine aykırı şekilde yapılan sorgusuna dayalı olarak Çankırı 1. Asliye Ceza Mahkemesince yokluğunda mahkumiyet kararı verilmek suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 19/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.