Irza geçme ve reşit olmayan mağdureyi zorla kaçırıp alıkoyma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2012/9081 Esas 2014/2876 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2012/9081
Karar No: 2014/2876
Karar Tarihi: 06.03.2014

Irza geçme ve reşit olmayan mağdureyi zorla kaçırıp alıkoyma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2012/9081 Esas 2014/2876 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, reşit olmayan bir kadını kaçırma suçundan hüküm giyerken, ırza geçme suçundan ise hükmün incelemesi yapıldı. 765 sayılı TCK'nın 430/2. maddesi uyarınca sanığa verilen cezanın üst sınırı aşılmış ve ceza, 7 yıl 6 aylık asli ve ilave zamanaşımına tabi tutulmuştur. Ancak yeniden yargılama gerektirmeyeceği için, sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesi kararlaştırıldı. İrza geçme suçunda ise, mahkeme verilen cezaları uygun buldu ancak daha önce verilen hükümdeki müşterek faillerin durumu ve vekâlet ücreti gibi konular karara itiraz sebebi olarak görüldü. Bu nedenle hüküm, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK’nın 321. maddesi uyarınca bozuldu. Kanun maddeleri ise şöyle: 765 sayılı TCK'nın 430/2. maddesi, aynı Kanunun 102/4 ve 104/2. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi ve 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2012/9081 E. , 2014/2876 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Irza geçme ve reşit olmayan mağdureyi zorla kaçırıp alıkoyma
HÜKÜM : Sanığın zorla kaçırıp alıkoyma eylemi rıza ile kabul edilerek kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, ırza geçme suçundan mahkûmiyetine

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında reşit olmayan mağdureyi rızası ile kaçırıp alıkoyma suçundan kurulan hükmün incelemesinde;
Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK.nın 430/2. maddesinde öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla, aynı Kanunun 102/4 ve 104/2. maddelerinde belirlenen 7 yıl 6 aylık asli ve ilave zamanaşımına tâbi olduğu, 24.01.2005 tarihiyle inceleme tarihi arasında durma süreleri de dikkate alındığında bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK.nın 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilmek suretiyle hükmün CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, sanık hakkında açılan kamu davasının aynı Kanunun 322 ve 5271 sayılı CMK.nın 223/8. maddeleri uyarınca zamanaşımı sebebiyle DÜŞMESİNE,
Sanık hakkında ırza geçme suçundan kurulan hükmün incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanıkla müşterek failler.... ve... hakkında daha önce kurulan hükmün Yargıtay 5. Ceza Dairesinin 03.06.2010 tarih ve 2006/11235 Esas, 2010/4264 Karar sayılı ilâmı ile esastan bozulmasını takiben Balıkesir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2010/306 Esasına kaydedildiği ancak Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden bu hükmün kesinleşmediği anlaşılmakla, sanığın eylemlerinin sanık..."ın eylemlerine feri iştirak olarak kabul edilmesi nedeniyle Balıkesir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2010/306 Esas sayılı dosyasının getirtilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdirinin gerektiğinin gözetilmemesi,
Kendisini vekille temsil ettiren katılan lehine vekâlet ücreti tayin edilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 06.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.