MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı gerçek kişi vekili, 27/12/2004 tarihli dava dilekçesi ile tapulu taşınmazının orman sınırı dışında olduğunun tesbiti için Hassa Kadastro Mahkemesine dava açmış, ilgili mahkemece davanın 10 yıllık süre içinde açılan orman tahdidine itiraz davası olduğu gerekçesi ile görevsizlik kararı verilerek dosya Asliye Hukuk Mahkemesine gönderilmiş, yine davacı vekili 26/11/2004 tarihli dilekçesi ile ... köyü 47 ve 2267 parsel sayılı taşınmazların orman niteliği ile Hazine adına tescilli olduğunu bu taşınmazlar içindeki bir kısım taşınmazın tapunun 04/08/1952 tarih ve 5 nolu tapu kaydı kapsamında müvekkiline ait olduğunu ileri sürerek, tapu iptali tescil davası açmış, 17/11/2004 tarihli dava dilekçesinde ise aynı tapu kaydı kapsamındaki yere ilişkin tescil davası açmış, mahkemece; aynı taşınmazlara yönelik ayrı ayrı açılan dava dosyaları birleştirildikten sonra asıl dava ve birleştirilen dosya davaları yönünden, davaların reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçelerindeki açıklamaya göre dava, orman kadastrosuna itiraz ve tapu iptali ve tescil istemine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yörede ilk kez 1953 yılında yapılıp kesinleşen orman kadastrosu bulunmaktadır. Daha sonra 1995 yılında ilk tahdidin aplikasyonu ile 2/B uygulamaları yapılmış ve kesinleşmiştir.
İncelenen dosya kapsamına kararın dayandığı gerekçeye ve dava konusu edilen taşınmazların 1953 yılında yapılıp kesinleşen orman kadastrosu sınırları içinde kaldığı, 1982 yılında yapılıp kesinleşen genel arazi kadastrosu sırasında da 09/04/1955 gün ve 2 sıra nolu tapu kaydı uygulanmak suretiyle orman niteliği ile Hazine adına 47 parsel olarak tesbit ve tescil edildiği, 1995 yılında yapılan ilk orman kadastrosunun aplikasyonu ve 2/B çalışmalarında ise nitelik yitirdiği gerekçesiyle 2/B madde uyarınca orman sınırları dışına çıkarılan alanda kaldığı gözönünde bulundurularak yazılı şekilde davanın reddi yönünde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak, her ne kadar davacı üç ayrı dava açmış ve mahkemece ayrı ayrı açılan dava dosyaları birleştirilerek yargılama yapılmış ise de, her üç davada da davacının talepleri aynı taşınmazlara yönelik taşınmazların adına tescili ve tahdit dışına çıkartılması istemlerine ilişkin olup talepler birbiri ile bağlantılı olduğu gibi mahkemenin talepleri ret gerekçesi de ortaktır. Bu itibarla, mahkemece davacı aleyhine tek vekâlet ücretine hükmedilmesi gerekirken, aynı taşınmazlara yönelik her talep yönünden ayrı ayrı vekâlet ücreti takdiri doğru değil ise de; bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. Bu nedenle, hükmün (A), (B) ve (C) bölümlerinin 4. bentlerinin hükümden çıkartılarak bunların yerine "Davalı



... ve Hazine, vekil ile temsil edildiğinden hüküm tarihi itibariyle yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre nispi olarak hesaplanan 32.942,00.-TL vekâlet ücretinin davacı taraftan alınarak davalı ... ve Hazineye verilmesine" ibaresinin yazılması suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK"nın 438/7. maddesi gereğince düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 04/05/2016 günü oy birliği ile karar verildi.