Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/2454 Esas 2018/27571 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının, asıl işveren olan davalı ..."nun en son diğer davalı alt işveren olmak üzere değişik alt işverenleri nezdinde 22/12/2003 ila 26/02/2014 tarihleri arasında aralıksız ve kesintisiz olarak çalıştığını, emekliliğe hak kazanması sebebiyle iş akdini feshettiğini ancak işçilik haklarının ödenmediğini belirterek kıdem tazminatı ile ücretli izin alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı kurum vekili özetle, zamanaşımı defi ile görev, yetki ve husumet itirazında bulunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili özetle, zamanaşımı definde bulunduklarını, 6552 sayılı Kanun ile değişik İş Kanunun 112/2 vd maddelerine göre kıdem tazminatından asıl işveren kurumun sorumlu olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin haricindeki temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Taraflar arasında davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücrete hak kazanıp kazanmadığı noktasında da uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda, davacının davalı işveren nezdinde 10 yıl 2 ay 4 gün çalıştığı sabittir. Mahkemece davacının 10 yıllık izin hakkının belirlendiği ve 142 günlük izin belgesinde yer alan süresinin mahsubu yıllık izin alacağının hesaplandığı bilirkişi raporu hükme esas alınmıştır. Davacının çalıştığı 10 tam yıl boyunca 142 gün hariç izin kullanmaması hayatın olağan akışına aykırıdır. Mahkemece, Hukuk Muhakemeleri Kanunu 31. maddesi uyarınca hakimin davayı aydınlatma ödevi kapsamında davacının 10 yıl boyunca kaç gün izin kullandığı hususu açıklattırılarak davacı beyanı ile birlikte tüm deliller birlikte değerlendirilmek suretiyle karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verild