Yargıtay - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2013/6270 Esas 2014/1169 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/6270
Karar No: 2014/1169
Karar Tarihi: 21.02.2014

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2013/6270 Esas 2014/1169 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karara göre, sanık uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkum edildi. Temyiz sürecinde ise sanığın yerinde görülmeyen bazı itirazları reddedildi ancak TCK'nın 53. maddesi ile ilgili kararda bir yanlışlık tespit edildi. Bu sebeple karar bozularak yeniden düzenlendi ve TCK'nın 53. maddesinin birinci ve ikinci fıkraları ile üçüncü fıkrasının birinci cümlesi sanık hakkında uygulanacak şekilde düzenlendi. Detaylı kanun maddeleri şöyle ele alınabilir:
- TCK'nın 53. maddesi: Sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği düzenlenir.
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi: Bu madde, sanıkların haklarını düzenler ve cezaların infazının nasıl gerçekleşeceğine dair hükümler içerir. Birinci ve ikinci fıkraları, bazı durumlarda hapis cezasının ertelenmesine ya da hapis cezasının altsoyu haricindekiler yönünden infazının durdurulmasına olanak sağlar. Üçüncü fıkrasının birinci cümlesi ise, çocuklarına yönelik cinsel istismarda bulunan kişiler için velayet ya da vesayet hakkından mahrumiyet gibi tedbirlerin uygulan

10. Ceza Dairesi 2013/6270 E. , 2014/1169 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipinin doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK"nın 53. maddesinin (3) fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki "Velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun" sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, hükmün CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, bu aykırılığın yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, TCK’nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün hüküm fıkrasından çıkarılması ve yerine “Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına” ibaresinin yazılması, suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.