Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/12133 Esas 2016/4369 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/12133
Karar No: 2016/4369
Karar Tarihi: 30.03.2016

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/12133 Esas 2016/4369 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme kararı, hırsızlık suçuyla ilgili bir mahkumiyet hükmünü inceliyor. Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin uygulanması sırasında bazı sözcüklerin iptal kararına referans veriliyor ve infaz aşamasında bu kararın dikkate alınması gerektiği belirtiliyor. Kararda, suçun sanık tarafından işlendiği ve hukuken geçerli kanıtların toplandığı, diğer temyiz nedenlerinin de yerinde görülmediği ifade ediliyor. Ancak, sanığın yargılama giderinin eksik tahsil edildiği ve bu nedenle sanığa yükletilmemesi gerektiği belirtiliyor. Bu nedenle, hüküm açıklanan sebeplerle bozuluyor ve yargılama giderlerinin 6183 sayılı Kanun'un 106. maddesine göre terkin edilmesi gerektiği vurgulanıyor.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 6352 sayılı Yasa'nın 100. maddesi
- CMK'nın 324. maddesinin dördüncü fıkrası
- 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'un 106. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 324/4. maddesi'ne göre Devlet Hazinesine yüklenmesi

17. Ceza Dairesi 2015/12133 E. , 2016/4369 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanması sırasında aynı maddenin birinci, ikinci ve dördüncü fıkralarındaki bazı sözcüklerin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas 2015/85 Karar sayılı iptal kararının anılan Kanun maddesinin 1. fıkrasındaki ""hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak"" hükmü gereğince infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun, sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanığın sarfına sebebiyet verdiği yargılama giderinin, 6352 sayılı Yasa"nın 100. maddesi ile CMK"nın 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğunun ve bu nedenle sanığa yargılama gideri olarak yükletilmeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasından yargılama giderleri ile ilgili bölüm çıkarılarak yerine ""Sanığın sarfına sebebiyet verdiği yargılama giderinin 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olması nedeniyle 5271 sayılı CMK"nın 324/4. maddesi uyarınca Devlet Hazinesine yüklenmesine” cümlesinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.