Davacı karşı davalı, iş kazası sonucu malüliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesi;
Davalı karşı davacı ise, davacının kusuru nedeniyle zarar gördüğünden bahisle fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile 1.000.00YTL’nin yasal faiziyle birlikte tahsili davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle 19.928,14YTL maddi ve manevi tazminatın yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davalı karşı davacının davasının reddine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmesi ve davacı vekilince de duruşma talep edilmesi üzerine, dosya incelenerek, işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 25.11.2008 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davacı vekili Avukat İ. U. geldi. Karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan Avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek aynı gün Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava 01.04.1997 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu % 5,20 oranında sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalının maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece; davacının maddi ve manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiş ve bu karar süresinde taraf avukatlarınca temyiz edilmiştir.
Davacının bir kısım davalılara ait inşaat işyerinde çalışırken 1.kat betonunun dökülmesi sırasında kalıbın çökmesi ile düşerek sağ ayak bileğinin kırılması ile yaralandığı uyuşmazlık konusu değildir. Uyuşmazlık, davacının dava konusu olay nedeniyle sürekli iş göremez duruma girip girmediği noktasında toplanmaktadır. Dava konusu olay nedeniyle davacıya Samsun Devlet hastanesi tarafından maluliyet verilmemesi nedeniyle davacını başvurusu üzerine Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından yeniden Sağlık kuruluna sevk edildiği bu kez yeniden yapılan inceleme sonunda % 5,20 oranında sürekli iş göremezliğinin tespit edildiği, davalı işverenliğin belirlenen sürekli iş göremezlik oranına Yüksek Sağlık Kurulu"na başvuruda bulunarak itiraz ettiği dosya içerisindeki bilgi ve belgelerden anlaşılmaktadır.
Davanın niteliği itibarıyla davacıdaki sürekli iş göremezlik oranının hiçbir kuşku ve duraksamaya yol açmayacak biçimde belirlenmesi gerektiği açıktır.
Bu yönüyle davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Yasa"nın 95. maddesidir. Anılan maddeye göre, "Bu Kanun gereğince, yurt dışında tedavi için yapılacak sevklere, çalışma gücü kaybı, geçici iş göremezlik ödeneklerinin verilmesine ilişkin raporlar ile iş kazası ve meslek hastalığı sonucu meslekte kazanma gücü veya çalışma gücü kaybına esas teşkil edecek sağlık kurulu raporlarının usul ve esaslarını, bu raporları vermeye yetkili sağlık hizmeti sunucularının sahip olması gereken kriterleri belirlemeye, usulüne uygun olmayan sağlık kurulu raporu ve dayanağı tıbbî belgeleri düzenleyen sağlık hizmet sunucusuna iade edecek belirlenen bilgileri içerecek şekilde yeniden düzenlenmesini istemeye Kurum yetkilidir.
Usulüne uygun sağlık kurulu raporu ve dayanağı tıbbî belgeler ile gerekli diğer belgelerin incelenmesiyle; yurt dışında tedavi için yapılacak sevklere, vazife malûllük derecesini, iş kazası veya meslek hastalığı sonucu tespit edilen meslekte kazanma gücünün kaybına veya meslekte kazanma gücünün kaybı derecelerine ilişkin usulüne uygun düzenlenmiş sağlık kurulu raporları ve diğer belgelere istinaden Kurumca verilen karara ilgililerin itirazı halinde, durum Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunca karara bağlanır.
Bu maddenin uygulanmasına ilişkin usul ve esaslar, Sağlık Bakanlığı ile Kurumun birlikte çıkaracağı yönetmelikle düzenlenir.
"Bu yasal düzenleme gereğince düzenlenen Sosyal Sigorta İşlemleri Yönetmeliğinin 40. maddesine göre de," Sigortalının çalıştığı işten dolayı meslek hastalığına tutulduğunun;
a) Kurumca yetkilendirilen sağlık hizmet sunucuları Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği"nin 5. ve geçici 2. maddesine göre Ankara, İstanbul ve Zonguldak’ta Sağlık Bakanlığı Meslek Hastalıkları Hastaneleri veya devlet üniversitesi hastaneleri) tarafından usulüne uygun olarak düzenlenen sağılık kurumu raporu ve dayanağı tıbbî belgelerin incelenmesi, b)Kurumca gerekli görüldüğü hallerde, işyerindeki çalışma şartlarını ve buna bağlı tıbbî sonuçlarını ortaya koyan denetim raporları ve gerekli diğer belgelerin incelenmesi, sonucu Kurum Sağlık Kurulu tarafından tespit edilmesi zorunludur.
Kural olarak Yüksek Sağlık Kurulunca verilen karar Sosyal Güvenlik Kurumunu bağlayıcı nitelikte ise de diğer ilgililer yönünden bir bağlayıcılığı olmadığından Yüksek Sağlık Kurulu Kararına itiraz edilmesi halinde inceleme Adli Tıp Kurumu aracılığıyla yaptırılmalıdır. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu"nun 28.06.1976 günlü, 1976/6-4 sayılı Kararı da bu yöndedir.
Somut olayda davalılar tarafından, somut verilere dayalı olarak, davacıdaki iş kazasına bağlı sürekli iş göremezlik oranına ilişkin Kurum sağlık tesisleri sağlık kurullarından alınmış rapor üzerine Sosyal Sigortalar Kurumunca yapılmış bulunan tespite itiraz edildiğine göre, mahkemece 5510 Sayılı Yasa"nın 95. maddesinde öngörülen yöntem uyarınca öncelikle 01.04.1997 tarihindeki iş kazası nedeniyle davacının sürekli iş göremezlik oranına dair Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu"ndan rapor alınması, ilgililerin buna da itiraz etmesi halinde Adli Tıp Kurumundan "Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Tespiti İşlemleri Yönetmeliğindeki " hükümler çerçevesinde düzenlenmiş rapor alınarak, hiçbir kuşku ve duraksamaya yol açmayacak biçimde sürekli iş göremezlik oranı belirlenmeden sonuca gidilmiş olması hatalı olmuştur.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgulara aykırı biçimde Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kuruluna yapılan başvuru sonucu beklenmeksizin ve araştırılmaksızın, davacıya ait dosyanın kurula intikal etmediğine dair yazı ile yetinilerek eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozmanın niteliğine göre tarafların sair yönlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 25.11.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.
