Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/1035 Esas 2020/3709 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/1035
Karar No: 2020/3709

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/1035 Esas 2020/3709 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, müvekkiliyle davalı arasındaki özel güvenlik hizmetleri sözleşmesi gereği kesin teminat ve ek kesin teminat mektuplarını davalıya teslim ettiğini, işi tamamlayıp işçilerin tüm alacaklarını ödediğini, ancak teminat mektuplarının hala davalıda olduğunu ileri sürerek mektupların iadesi ve haksız tutulması nedeniyle ödenen komisyon bedelinin tahsili için dava açmıştır. Davalı ise işçilere ödemelerin yapılmış olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkeme, sözleşmenin genel hükümlerine göre yüklenicinin işçilerin haklarından sorumlu olduğu, idarenin hakedişini yetmediği takdirde teminattan tahsil edeceği kararlaştırıldığı gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi de verilen kararın hukuka uygun olduğunu belirterek istinaf başvurusunu reddetmiştir. Temyiz incelemesi sonucunda davacı vekilinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle Hukuk Dairesi kararının onanmasına karar verilmiştir. Kararda, 6570 sayılı Teminat Mektupları Kanunu'nun 6, 7, 15. maddeleri açıklanmıştır.

23. Hukuk Dairesi 2018/1035 E. , 2020/3709 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki teminat mektubunun iadesi ve ödenen komisyon bedelinin tahsili davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın esastan reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili ile davalı kurum arasında "Özel Güvenlik Hizmetleri Alımı Sözleşmesi" imzalandığını, müvekkil firmanın sözleşme gereği sona erdirdiğini, sözleşme gereğince müvekkilinin toplam değeri 109.700,00 TL olan kesin teminat ve ek kesin teminat mektuplarını davalı idareye teslim ettiğini, müvekkilinin sözleme gereğince kendisine yüklenen işi tamamlayıp işçilerin tüm alacaklarını eksiksiz ödediğini, söz konusu teminat mektuplarının halen davalı kurum nezdinde bulunduğunu ileri sürerek; toplam dört adet teminat mektubunun iadesine ve haksız tutulması nedeniyle ödenmek zorunda kalınan komisyonlardan şimdilik 2.763,82 TL"nin faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı firmanın işçilerine mahkeme kararlarına istinaden müvekkili kurumca ödemeler yapıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında imzalanan sözleşme genel hükümlerine göre yüklenicinin istihdam edeceği personelin İş Kanunundan kaynaklanan haklarından yüklenicinin sorumlu olduğu, sözleşmeye göre idarenin, yüklenici işçilerine ve üçüncü kişilere herhangi bir ödeme yapmak durumunda kalması halinde bu ödemelerin yükleniciye rücu edileceği aksi halde hakedişinden, hakedişi yetmediği takdirde teminatından defaten tahsil edileceği kararlaştırıldığı gerekçesiyle davanın reddine dair verilen karar davacı vekilinin itirazı üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi 22.03.2018 tarihli 2017/935 E. 2018/391 K. sayılı ilamı ile kararının usul ve esas yönünden hukuka uygun olduğu anlaşıldığından davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi kararına ilişkin davacı vekilinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 18.11.2020 tarihinde kesin olarak oy birliği ile karar verildi.