Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/1977 Esas 2019/1904 Karar Sayılı İlamı

21. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/1977
Karar No: 2019/1904
Karar Tarihi: 12.03.2019

Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/1977 Esas 2019/1904 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bir tazminat davası nedeniyle yerel mahkemece verilen karara davalı vekili tarafından temyiz isteğinde bulunulmuştur. Ancak, yargıtay incelemesi yapıldığında kararın temyiz sınırının altında kaldığı ve temyiz kabiliyeti olmadığı sonucuna varılmıştır. Bu nedenle, davalı vekilinin temyiz itirazları kesinlikten reddedilmiş ve dosya ilk derece mahkemesine gönderilmiştir. Kanun maddesi olarak, HMK'nun 369. maddesi sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymayan bir karar için temyiz isteğinin reddedilmesi ve HMK'nun 362/1-a maddesine göre kesinlikten reddedilmesi öngörülmüştür.

21. Hukuk Dairesi 2018/1977 E. , 2019/1904 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ: Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi

TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasındaki tazminat davası nedeniyle Yerel Mahkemece verilen hükmün davalı vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, temyiz konusu hükme ilişkin dava, HMK’nun 369. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
KARAR
Davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde, Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararlar için kesinlik sınırının karar tarihi itibariyle 47.530,00TL olduğu, davacı vekilinin ıslahla birlikte toplam 38.937,19 TL maddi, 20.000,00 TL manevi tazminat talebinde bulunduğu, mahkemece verilen 13/09/2017 tarihli kararda maddi ve manevi tazminat isteminin kısmen kabulü ile 32.667,21-TL maddi, 15.000,00 TL manevi tazminata hükmedildiği, ... Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesince 02/02/2018 tarihli kararda davalı tarafa ait istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği ve bu kararın davalı taraf vekilince temyize getirildiği dikkate alındığında, hükmedilen maddi ve manevi tazminat miktarının temyiz sınırının altında kaldığı açıktır.O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının maddi ve manevi tazminat yönünden temyiz kabiliyeti olmayıp, davalı vekilinin temyiz itirazlarının 6100 sayılı HMK."nın 362/1-a maddesi uyarınca KESİNLİKTEN REDDİNE, dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 12/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.