Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Ölüme Neden Olma
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 53/1, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafii ve katılanlar vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ""suçun işlenmesinde kullanılan araçlar" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Mahkemece tali kusurlu olduğu kabul edilen sanık hakkında, “suçun işleniş biçimi, suçun işlenmesinde kullanılan araçlar, suçun işlendiği zaman ve yer, suç konusunun önem ve değeri, meydana gelen zarar veya tehlikenin ağırlığı “ şeklindeki gerekçeler ile gerekçeli kararda belirtilen ve kanunda yer almayan “somut olaydaki toplumsal hassasiyet ve vicdani kanıya göre” gerekçeleriyle hükmolunan temel cezada asgari hadden ayrılmak suretiyle sanığa fazla ceza tayin edilmesi,
3-TCK"nın 50/4. maddesinde taksirli suçlar bakımından hükmolunan hapis cezalarının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceğinin belirtildiği, bilinçli taksirin koşullarının gerçekleşmediği olayda, sanık hakkında, "hürriyeti bağlayıcı hapis cezası kısa süreli olmadığından verilen ceza miktarı dikkate alınınca 5237 sayılı TCK md. 50 hükmündeki şartlar oluşmadığından yasal imkansızlık sebebiyle uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına veya sair tedbirlere çevrilmesine yer olmadığına”, şeklindeki yasal olmayan gerekçe ile TCK"nın 50/4. maddesinde belirtilen paraya çevirme hükümlerinin uygulanmamasına karar verilmesi,
4-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
5-Sanığın gözaltında kaldığı sürenin gerekçeli karar başlığında gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/2-d maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin ve sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 14.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.