Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/7937 Esas 2016/8398 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/7937
Karar No: 2016/8398
Karar Tarihi: 25.10.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/7937 Esas 2016/8398 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, borçlu aleyhine ihtiyati haciz istemi üzerine alınan karara borçlu vekilince itiraz edilmesi sonucunda ihtiyati haczin kaldırıldığını ancak alacaklı vekilinin temyiz istemi sonucu Daire tarafından ihtiyati haciz kararının onandığını belirtmiştir. İhtiyati hacze itiraz eden borçlu vekilin karar düzeltme istemi reddedilmiştir. Kararda İİK’nın 265. maddesinin son fıkrası açıklanarak, ihtiyati haciz kararlarına itiraz üzerine verilen kararların temyiz edilebileceği ancak temyiz sonucu verilen kararların kesin olduğu ifade edilmiştir.
İİK’nın 265. maddesinin son fıkrası: \"Mahkemece, ihtiyati haciz kararına itiraz üzerine verilen kararlara karşı temyiz yoluna müracaat edilebilir. Ancak, bu kararlar temyiz incelemesi sonucu verildikten sonra kesindir.\"

11. Hukuk Dairesi 2016/7937 E. , 2016/8398 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
... 2. Asliye Hukuk Mahkemesi"nce verilen 08/05/2015 gün ve 2015/42 - 2015/42 D.İş sayılı kararı bozan Daire"nin 15/02/2016 gün ve 2016/1119 - 2016/1425 sayılı kararı aleyhinde ihtiyati hacze itiraz eden (borçlu) vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş olmakla, tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Alacaklı vekili tarafından borçlu aleyhine ihtiyati haciz isteminde bulunulmuş, mahkemece bu istemin kabul edilmesi üzerine borçlu vekilince ihtiyati haciz kararına itiraz edilmiş ve mahkemece itirazın kabulü ile ihtiyati haczin kaldırlmasına karar verilmiştir. Bu karar, ihtiyati haciz isteyen alacaklı vekilinin temyiz istemi üzerine Dairemizin 15.02.2016 günlü ilamı ile bozulmuştur.
İhtiyati haciz kararına itiraz ve temyiz hususunu düzenleyen İİK’nın 265. maddesinin son fıkrasında, ihtiyati haciz kararına itiraz üzerine verilen kararlara karşı temyiz yolunun açık olduğu, ancak temyiz incelemesi sonucu verilen kararın kesin olduğu düzenlenmiştir. Bu durumda, temyiz üzerine verilen karara karşı karar düzeltme yolunun kapalı olması nedeniyle ihtiyati hacze itiraz eden borçlu vekilinin karar düzeltme isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle ihtiyati hacze itiraz eden borçlu vekilinin karar düzeltme dilekçesinin REDDİNE, ödediği karar düzeltme harcının isteği halinde karar düzeltme isteyene iadesine, 25/10/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.