Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52, 52/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Uzlaşma kapsamında olan suç hakkında soruşturma aşamasında, sanık ve katılanın uzlaşmak istediklerini beyan etmelerine rağmen, CMK’nın 253.maddesi uyarınca usulüne uygun uzlaştırma işlemi yapılmadan hüküm kurulmuş, yargılama aşamasında da aynı Kanunın 254.maddesi uyarınca bu eksiklik giderilmemiş ise de; sanığın yargılama sonuna kadar katılanın zararını gidermediği ve şikayetinin devam ettiği anlaşılmış olup, bu itibarla taraflar arasında uzlaşmanın sağlanamadığı kabul edilmekle, tebliğnamedeki uzlaştırma işlemi yapılması gerektiğine yönelik bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Gerekçe ve hüküm kısmında katılanın vücudunda kemik kırığına ve organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına neden olacak nitelikte yaralandığının kabul edildiği anlaşılmakla, uygulama maddesinin TCK’nın 89/2-a-b.maddesi yerine TCK’nın 89/2-b.maddesi olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunın 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunın 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak, düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının 2.paragrafında yer alan ""TCK’nın 89/2-b.maddesi” ibaresinin çıkartılarak yerine “TCK’nın 89/2-a-b.maddesi” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.