MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : İftira, cinsel taciz, hakaret
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Katılan sanık ... ve katılan sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik katılan sanık ... ve katılan sanık ... müdafinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Katılan sanık ... ve katılan sanık ... hakkında hakaret suçundan doğrudan tayin edilen adli para cezalarının nevine ve miktarına göre hükümler, 6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup temyizi olanaklı olmadığından, katılan sanık ... ve müdafiinin temyiz istemlerinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Katılan sanık ... hakkında cinsel taciz suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik katılan sanık ... ve müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Mahkemece, kanıtlar değerlendirilip gerektirici nedenleri açıklanmak suretiyle verilen beraat kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan katılan sanık ... ve müdafinin eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulduğuna, hükmün gerekçe içermediğine yönelik temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
3-Katılan sanık ... hakkında iftira suçundan kurulan hükme yönelik katılan sanık ... ve müdafinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; katılan sanıklar ... ve ..."in birbirleri hakkında iddia ettikleri iftira eylemleri ile ilgili olarak "şüphelilerin yasada düzenlenen ve anayasada güvence altına alınan yasal şikayet hakkını kullandığı, iftira kastıyla hareket ettiklerine dair bir delil bulunmadığı, iftira suçunun da yasal unsurlarının oluşmadığı" gerekçesi ile Adana Cumhuriyet Başssavcılığı"nın 05.01.2015 tarihli 2014/63695 soruşturma No"lu kararıyla, ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiği, bu karara yalnızca katılan sanık ... tarafından itiraz edildiği, Adana 3.Sulh Ceza Hakimliği"nin 2015/760 Değişik İş sayılı kararıyla itirazın reddine karar verildiği, bu nedenle verilen ek kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın her iki katılan sanık yönünden de kesinleştiği, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 172/2. maddesinde yer alan hüküm ile kovuşturmaya yer olmadığına dair verilip de kesinleşen kararların şüphelilerin hukuki güvencesini sağlamak bakımından yeniden soruşturulabilmesi için yeni delil bulunması şartına bağlandığı, bu şartın aynı zamanda ceza muhakemesine hakim olan “hukuk devleti”, “adil yargılanma hakkı” ve “non bis in idem” (aynı fiilden dolayı iki kez yargılama olmaz)” ilkelerinin ihlallerini de engelleyeceği ve 5271 sayılı CMK.nın 225/1. maddesinde öngörülen düzenlemeye göre, hükmün ancak kanuna uygun düzenlenen iddianamede unsurları gösterilen suça ilişkin fiil ve fail hakkında verilebileceği;usulüne uygun yeni delil bulunmadan kanuna aykırı şekilde kamu davası açıldığının anlaşılması karşısında; katılan sanık ... hakkında katılan sanık ..."a yönelik iftira suçundan CMK.nın 223/8 maddesi gereğince düşürülme kararı yerine, beraat kararı verilerek CMK"nın 172/2 ve CMK"nın 225/1 maddesine aykırı davranılması,
Yasaya aykırı, katılan sanık ... ve müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeksizin hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 02.07.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.