Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2015/13021 Esas 2017/3036 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : İş Mahkemesi

Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı şirket vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
5510 sayılı Kanunun 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 21. maddesindeki; “ ...İş kazası, meslek hastalığı ve hastalık, üçüncü bir kişinin kusuru nedeniyle meydana gelmişse, sigortalıya ve hak sahiplerine yapılan veya ileride yapılması gereken ödemeler ile bağlanan gelirin başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değerinin yarısı, zarara sebep olan üçüncü kişilere ve şayet kusuru varsa bunları çalıştıranlara rücû edilir.” düzenlemesi getirilmiş ise de, söz konusu düzenlemenin, anılan Kanun"da, yürürlüğü öncesinde gerçekleşen olaylardan kaynaklanan rücûan tazminat davalarında uygulanmasına imkan veren bir düzenleme bulunmadığı ve genel olarak Yasaların geriye yürümemesi (geçmişe etkili olmaması) kuralı sonucu olarak davanın yasal dayanağının 506 sayılı Yasa"nın 26/2. maddesi olduğu belirgindir. 506 sayılı Kanunun 26/2. maddesine göre, işkazası veya meslek hastalığı 3. bir kişinin kasıt veya kusuru yüzünden olmuşsa, Kurumca bütün sigorta yardımları yapılmakla beraber zarara sebep olan 3. kişilere ve şayet kusuru varsa bunları çalıştıranlara Borçlar Kanunu hükümlerine göre rücu edilir. Anılan madde kast/kusur sorumluluğuna dayanmakta olup, hükme dayanak alınan kusur oran ve aidiyetlerinin maddî olayla uyum içinde olması gerekir. Bunun yanında somut davada ki gibi 3. kişinin kusurlu olduğu trafik iş kazalarında, 3. kişilerin sigortaladığı aracın sigorta şirketinin sorumluluğu da araç sürücüsünün kusuru oranındadır.
Somut olayda, mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davalı...’in kusur oranının % 70 olarak belirlenmesine ve bu kusur oranına göre hüküm kurulması gerekmesine karşın, davalı ...’in kusur alanına dahil olmayan araçtaki teknik arızaya ilişkin belirlenen % 20’lik kusurunda yanılgılı değerlendirmeyle mevcut kusura eklenmesi sonucu talebe konu peşin sermayeli gelirin % 90’ına hükmedilerek hüküm kurulması isabetsizdir.
O hâlde, davalı şirket vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı... A.Ş."ye iadesine, 06.04.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.